Εναν αιώνα πριν, τέλη Οκτωβρίου του 1922, οι μελανοχίτωνες των Φασιστικών Φαλάγγων του Μπενίτο Μουσολίνι πορεύονται προς τη Ρώμη, την οποία και εκπορθούν. Τέλη Σεπτεμβρίου του 2022 η άλωση της Ιταλίας από τους νεοφασίστες ή μεταφασίστες της Τζόρτζια Μελόνι, που ηγεμονεύουν στο μέτωπο των ακροδεξιών και των δεξιών α λα Μπερλουσκόνι, επιτυγχάνεται διά της ψήφου.
Η απέχθεια των διαψευσμένων μαζών προς την πολιτική και η συνεπαγόμενη αποχή, η αποϊδεολογικοποίηση της θολής Κεντροαριστεράς, οι προσδοκίες που γέννησε η δημοκοπική αμετροέπεια και, κυρίως, οι εντατικά καλλιεργημένοι φόβοι (για τις Βρυξέλλες, που υποτίθεται ότι αποεθνικοποιούν την κάθε πατρίδα-μέλος της Ε.Ε., και για τους πρόσφυγες και μετανάστες, που θρυλείται ότι αποβλέπουν στη διάβρωση της χριστιανοσύνης και στον ύπουλο εξισλαμισμό της Ευρώπης) επέτρεψαν στους Αδελφούς της Ιταλίας να εξαπλασιάσουν τη δύναμή τους μέσα σε μία μόλις τετραετία: 4,3% το 2018, πάνω από 26% τώρα, ποσοστό που τους καθιστά πρώτο κόμμα.
Κάθε δεκαπέντε χρόνια κι ένα άλμα για την κ. Μελόνι, που η σημερινή ψηφοθηρευτικά λάιτ αυτοπροσωπογραφία της ανακαλεί στη μνήμη το γνωστό μας «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια». «Είμαι η Τζόρτζια», κηρύσσει ποντάροντας στο μικρό της όνομα, όπως πολλοί «μεγάλοι», και δίνει τα στοιχεία της πολιτικής της ταυτότητας. «Είμαι γυναίκα, είμαι μητέρα, είμαι Ιταλίδα, είμαι χριστιανή». «Είμαι γυναίκα», αλλά «κανονική γυναίκα», με παιδιά, όχι ανεύθυνη αναρχοηδονίστρια ή καμιά δικαιωματίστρια ΛΟΑΤΚΙ. Και «είμαι Ιταλίδα», αλλά «κανονική Ιταλίδα», χριστιανή. Καθολική εννοείται, όχι ορθόδοξη ή προτεστάντισσα, και φυσικά όχι μουσουλμάνα, Εβραία, αγνωστικίστρια ή απλώς αδιάφορη· η κ. Μελόνι ξέρει ότι η τελευταία «ιδεολογία» που θα εκλείψει στη χώρα της είναι ο καθολικισμός.
Στα δεκαπέντε χρόνια της, το 1992, η κ. Μελόνι γίνεται μέλος της νεολαίας του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, του κόμματος που είχε ιδρύσει ο μουσολινικός Τζόρτζιο Αλμιράντε. Ο φανατισμός της διευκολύνει την ταχεία ανέλιξή της. Στα τριάντα της ήταν η νεότερη αντιπρόεδρος της πρώην νεοφασιστικής Εθνικής Συμμαχίας. Και τώρα, ετών 45, ετοιμάζεται να πρωθυπουργεύσει στην Ιταλία, προσθέτοντας τον πιο γερό κρίκο στην αλυσίδα των επιτυχιών της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς. Ολες οι εκδοχές του φαιού, και οι ελληνικές, πανηγυρίζουν. Οι υπόλοιποι οφείλουν να προβληματίζονται και να ανησυχούν. Εστω εκ των υστέρων.
