Το μέλλον της Αθήνας ως πόλης ελκυστικής και βιώσιμης θα κριθεί, χωρίς καμία αμφιβολία, από μια σειρά παραγόντων, σταθερών και αστάθμητων. Φαίνεται πάντως πως το μέγα στοίχημα της προσέλκυσης νέων κατοίκων στα όρια των κεντρικών συνοικιών συναντάει μια σειρά από προβλήματα, που παραμένουν μεγάλα και δυσεπίλυτα.
Δεν είναι μόνο η ανοδική πορεία των ενοικίων, σε σημείο να χρυσοπληρώνονται διαμερίσματα σε γηρασμένες πολυκατοικίες χωρίς καμία υποδομή είτε εντός του κτιρίου είτε στην ευρύτερη γειτονιά. Είναι πως δεν διαφαίνεται καμία, προς το παρόν τουλάχιστον, επίλυση των χρόνιων ζητημάτων ασφαλείας, ηχορύπανσης, παραβατικότητας και κυριαρχίας του αυτοκινήτου σε σημείο ασφυξίας σε όλους τους δρόμους όλων των συνοικιών.
Αλλά το μείζον θέμα είναι ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της Αθήνας, πλην μερικών οικοδομικών τετραγώνων σε κάποια σημεία, είναι ποτισμένο από μια αίσθηση εγκατάλειψης. Αυτό δεν συμβαίνει κατά τόπους στο Κολωνάκι, στο Παγκράτι, στου Φιλοπάππου, στους Αμπελοκήπους, στην Πλατεία Μαβίλη και μερικές ακόμη περιοχές, αλλά η ευρύτερη εντύπωση στα κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας και σε όλο το κομμάτι από την οδό Ιπποκράτους έως τέρμα Αχαρνών είναι πως η πόλη έχει εγκαταλειφθεί.
Δεν αναφέρομαι στις υπηρεσίες του δήμου που κάνουν τη δουλειά τους όπως την κάνουν, αλλά στην απουσία πολιτικής για το μέλλον. Πώς θα είναι η οδός Πατησίων το 2040; Αραγε έχει απασχολήσει κανέναν; Πώς θα βρίσκουν στέγη οι φοιτητές, οι νέοι καλλιτέχνες, οι ηλικιωμένοι που θέλουν να μείνουν κοντά σε μετρό και σε καταστήματα εξυπηρέτησης; Πώς θα βγάλει ένας γονιός το μωρό του βόλτα στα στενά και κατειλημμένα πεζοδρόμια;
Αυτά τα αυτονόητα συζητιούνται στην Αθήνα σε διάρκεια μισού αιώνα. Αλλά η αδυναμία παραμένει και εντείνεται. Η Αθήνα ως τουριστική πόλη έχει να επιδείξει ατελείωτα σουβλάκια κοντά στο Μοναστηράκι, αλλά ένας νυχτερινός περίπατος κάτω από την Αιόλου προς Ψυρρή δεν τιμάει κανέναν.
Το ζήτημα είναι πως αν δεν ενισχυθεί η ιδέα της ποικιλίας χρήσεων στην Αθήνα, η παραβατικότητα θα ενισχυθεί. Αραγε θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς να κατοικήσει κοντά στην Πλατεία Κλαυθμώνος προς Πραξιτέλους ή προς Ευριπίδου, επενδύοντας σε κάποιον όροφο ενός παλιού κτιρίου γραφείων ή κατοικιών; Οταν υπάρξει αυτή η δυνατότητα και όταν η μεμονωμένη περίπτωση γίνει ρεύμα, μπορούμε να ελπίζουμε πως η Αθήνα θα αρχίσει να ανεβαίνει σκαλιά.
