Οι αποκαλύψεις για τη δράση του κυκλώματος στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή ευρωβουλευτών και άλλων παραγόντων, που προκάλεσαν σεισμό στην Ευρώπη, απειλούν να διαλύσουν την, ούτως ή άλλως, εύθραυστη σχέση των πολιτών με τον κορυφαίο αντιπροσωπευτικό θεσμό της Ενωσης. Ασφαλώς δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι και η τελευταία που εκλεγμένοι εκπρόσωποι προδίδουν εκείνους που εκπροσωπούν για ιδιοτελείς λόγους. Ομως, είναι η πρώτη φορά που συλλαμβάνονται με μετρητά και μάλιστα για την εξυπηρέτηση συμφερόντων ξένης χώρας. Είναι τέτοια η απαξία των αδικημάτων, που θα περάσουν πολλά χρόνια για να επουλωθεί το τραύμα που προκαλεί αυτή η υπόθεση. Με αφορμή τα όσα εξελίσσονται αυτές τις ημέρες, μοιάζει απίστευτο πώς η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είχε τους μηχανισμούς και τις δικλίδες ασφαλείας να προστατευθεί από ανάλογα φαινόμενα και χρειάστηκε η παρέμβαση των βελγικών αρχών για να εντοπίσουν τη δράση του κυκλώματος. Η δαπανηρή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν ισχυρούς μηχανισμούς προληπτικού ελέγχου για τα μέλη τους και τους συνεργάτες τους, ώστε να αποφύγουμε σκάνδαλα όπως αυτό. Η χαώδης γραφειοκρατία φαίνεται πως λειτουργεί ως ένα καλό καταφύγιο για όσους εποφθαλμιούν την προοπτική της ενωμένης Ευρώπης, που αποτελεί αναμφιβόλως τη μόνη επιλογή για τους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου. Αν η Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει να προστατεύσει τον εαυτό της και αυτό που εκπροσωπεί οφείλει να ξανασχεδιάσει τους μηχανισμούς ελέγχου και κυρίως να προωθήσει διαδικασίες λογοδοσίας και διαφάνειας σε κάθε στάδιο λήψης αποφάσεων. Βεβαίως οι συνέπειες των όσων διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες και όσων ίσως αποκαλυφθούν το επόμενο διάστημα δίνουν τροφή στους εχθρούς της Ε.Ε. και στα αυταρχικά καθεστώτα, που βρήκαν ευκαιρία να πανηγυρίσουν.
Η χαώδης γραφειοκρατία φαίνεται πως λειτουργεί ως ένα καλό καταφύγιο για όσους εποφθαλμιούν την προοπτική της ενωμένης Ευρώπης.
Σε ό,τι αφορά τα δικά μας, ασφαλώς η εμπλοκή της κ. Εύας Καϊλή πλήττει συνολικά το πολιτικό σύστημα και φυσικά περισσότερο από όλους το πολυτραυματισμένο κόμμα της από ανάλογα περιστατικά του παρελθόντος. Ο βαθμός εμπλοκής της ευρωβουλευτού μένει να αποδειχθεί, αλλά οι πολιτικές συνέπειες για την ίδια έχουν ήδη συντελεστεί και το ζητούμενο πλέον είναι οι ποινικές. Ο χειρισμός της υπόθεσης εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, πάντως, δεν φάνηκε να πείθει κανέναν. Πρωτίστως λόγω βεβαρημένου προτέρου βίου και κυρίως επειδή προσπάθησε να χρεώσει την κ. Καϊλή στη Ν.Δ., ασχέτως αν ευσταθούν ή όχι οι πληροφορίες για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με προοπτική τη μεταγραφή. Δεν θεωρείται καν επαρκές το γεγονός ότι πράγματι ο πρόεδρος του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης είχε αποδοκιμάσει δημοσίως τις θέσεις της ευρωβουλευτού για το Κατάρ. Ούτε –όπως πολλοί γνώριζαν– αποτελεί εξήγηση ότι είχε αποφασίσει να μην τη συμπεριλάβει στα επόμενα ψηφοδέλτια. Η απογοήτευση των ψηφοφόρων του κόμματος είναι προφανής και αυτονόητη. Οσο μάλιστα η υπόθεση αυτή δεν αντιμετωπίζεται με γενναιότητα ως ένα σύμπτωμα που αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι την παράταξη συνολικά, απλώς θα μένουν εκτεθειμένοι στις επιθέσεις των πολιτικών τους αντιπάλων.
