Θα ήθελα η επιστολή αυτή να μην είναι ούτε αποχαιρετιστήρια ούτε ευχαριστήρια. Και τα λίγα αυτά λόγια, πιστεύω, εκφράζουν πολλούς, ιδίως της δικής μου γενιάς, που παιδιά τότε, διαμορφώνονταν και από τον δικό σου ήχο της φωνής.
Πολλά γράφτηκαν για όσα κατέλιπε σε όλους εμάς η ζωή σου, η γεμάτη εμπειρίες, γνώση και οδυνηρές απώλειες. Θα προτιμούσα να αποφύγω τις συγκρίσεις του τότε με το τώρα και θα ήθελα να το αποφύγω όχι γιατί είναι τόσο στερεότυπη και προβλέψιμη η σύγκριση αυτή, αλλά περισσότερο γιατί θα υπήρχε ο κίνδυνος μιας υπερβολής και ενός εξωραϊσμού.
Ωστόσο, θα σταθώ όχι τόσο στην εποχή «εκείνη» που μπορούσε να συντηρήσει στον αφρό της δημοσιότητας μια προσωπικότητα σαν τη δική σου, αλλά στο αποτύπωμα του ανθρώπου. Στο δικό σου ίχνος.
Και όσα είναι πλέον καταγεγραμμένα και δικαίως συνδεδεμένα με την ευρυμάθεια, την ευγένεια και την αφοσίωση σε αυτό που αγαπούσες και που υπηρετούσες μοναδικά, έρχονται να πουν πολλά για εκείνο που συχνά παραλείπεται: για την εσωτερική δύναμη, για τη φλόγα που συντηρεί όταν κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Μας έδειξες πως το ταλέντο και η εργασία μπορούν να συνδυάζονται και να μεγαλουργούν όταν ενισχύονται από την αγάπη και την πίστη στη ζωή. Την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, την καλώς εννοούμενη περιέργεια για τα μυστήρια του ανθρώπου, για το μέγα μυστήριο που είναι ο ένας, ο κάθε ένας άνθρωπος, ο ένας αθλητής, ο ένας ποδοσφαιριστής, ένα σύμπαν από μόνος του.
Και έπαιρνες αυτά τα μεμονωμένα μυστήρια, τον κάθε κόσμο κάθε αθλητή και τον συνέδεες με τον ρουν της Ιστορίας, στον παγκόσμιο χάρτη, σε ένα πολιτισμικό συνεχές, στο οποίο όλοι εμείς που σε ακούγαμε και σε βλέπαμε νιώθαμε την αντανάκλασή του. Νιώθαμε και εμείς κομμάτια ενός κόσμου γεμάτου μυστήρια.
Και ήταν και η φωνή σου. Σε αυτή τη χώρα όπου όλοι φωνασκούν εξοργισμένοι, αδικημένοι, παραπονούμενοι ή απλώς αστειευόμενοι, ερχόταν η δική σου η φωνή, αυτή που έγινε τραγούδι, να μας πει δυο απλά πράγματα για τη διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου, για την καλλιέργεια του ηχητικού τοπίου, για τη συνεννόηση και την ενημέρωση μέσα από το ηχείο της φωνής.
Για όλα αυτά, σε ευχαριστούμε. Διότι, με την αναχώρησή σου, μας ένωσες έστω και στιγμιαία και μέσα σε αυτούς τους βάρβαρους καιρούς μάς έκανες να κοντοσταθούμε και να αναλογιστούμε.
Καλή αντάμωση.
