Μέσα σε όλη τη συζήτηση για τον θάνατο, την κηδεία και την ταφή τού τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, πέρασε απαρατήρητη η αποχώρηση από την ενεργό πολιτική της κ. Αλέκας Παπαρήγα. Επειτα από τριάντα χρόνια παρουσίας στο Κοινοβούλιο, η τέως γενική γραμματέας του ΚΚΕ δεν θα είναι υποψήφια στις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Αυτή ήταν μια απόφαση που, όπως έγινε γνωστό, ελήφθη με τη σύμφωνη γνώμη της κ. Παπαρήγα. Τέλος εποχής; Συμβολικά, σίγουρα. Μπορεί η κ. Παπαρήγα να είχε περάσει στα «μετόπισθεν» εδώ και χρόνια, ωστόσο ήταν παρούσα με διάφορους τρόπους. Και, κυρίως, άφησε τη σφραγίδα της στο ΚΚΕ όπως το ξέρουμε σήμερα.
Τρεις φορές είχε εκλεγεί γενική γραμματέας στον Περισσό (1991, 1996, 2009 – ο κ. Δημήτρης Κουτσούμπας τη διαδέχθηκε το 2013). Ηταν η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του ΚΚΕ και η δεύτερη γυναίκα αρχηγός ελληνικού πολιτικού κόμματος (μετά την κ. Μαρία Δαμανάκη, η οποία το 1990 είχε αναδειχθεί πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου). Υπήρξε ακόμη η μακροβιότερη αρχηγός κόμματος κατά τη Μεταπολίτευση (είκοσι δύο χρόνια).
Πολλοί ίσως να θυμούνται τις αντιδράσεις πολλών στις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις της κ. Παπαρήγα. Το ανάστημα, το παρουσιαστικό, η ένδυσή της προσφέρονταν για «κανιβαλισμό» σε εποχές κατά τις οποίες η οποιαδήποτε έννοια πολιτικής ορθότητας ήταν άγνωστη ήπειρος. Ωστόσο, η Αλέκα Παπαρήγα αποδείχθηκε ότι διέθετε σπάνιες αντοχές. Ανέλαβε τα ηνία του ΚΚΕ σε μια κρίσιμη περίοδο, το 1991, δύο χρόνια μετά την πτώση του Τείχους και μέσα στη χρονιά της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ενωσης.
Το 1989 το ΚΚΕ συνέπραξε με το παλαιό ΚΚΕ Εσωτερικού και συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Η ελληνική Αριστερά βρέθηκε για πρώτη φορά στην εξουσία συνεργαζόμενη –πρωτοφανές ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα ή ειδικά για τα σημερινά δεδομένα– με τη Νέα Δημοκρατία.
Το ΚΚΕ, στο εσωτερικό του, δεν μπόρεσε να χωνέψει την ιστορική στροφή: διαδοχικές διασπάσεις και αποχωρήσεις οδήγησαν στην αποχώρηση από τον Συνασπισμό και ουσιαστικά στην εσωστρέφεια ή, αλλιώς, στο αδιαπραγμάτευτο της «αυτοτελούς ύπαρξης» του κόμματος, όπως είχε δηλώσει η κ. Παπαρήγα σε μια από τις πρώτες ομιλίες της. Επί των ημερών της πραγματοποιήθηκε (τον Οκτώβριο του 2011) η αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη με γιορτή στον προαύλιο χώρο του Α΄ Κοιμητηρίου. Το ΚΚΕ επέστρεφε στη φυσική του θέση: τις σταλινικές του ρίζες.
Ηταν καθοριστική η συμβολή της κ. Παπαρήγα. Εδραίωσε, ή θεσμοθέτησε εκ νέου, την υπαρξιακή ταυτότητα του ΚΚΕ: ότι μπορεί να υπάρξει μόνον εφόσον βρίσκεται εκτός του χρόνου αυτού του κόσμου. Αμετακίνητο και απόλυτα συνεπές, στρατευμένο σε αυτή την ακινησία.
