Αυτός ο τόπος πλήρωσε πολλές φορές ακριβά τον διχασμό. Η σύγχρονη Ιστορία της χώρας είναι γεμάτη από πληγές που προκάλεσαν οι ακρότητες. Τα τελευταία πενήντα χρόνια ζούμε την καλύτερη δημοκρατία και παρά τα όποια προβλήματα και τις καταστροφές που μεσολάβησαν δεν χωράει αμφιβολία ότι έχουν γίνει άλματα προόδου. Σε αυτή την πεντηκονταετή πορεία του τόπου δεν αμφισβητήθηκε ποτέ και από κανέναν το πολίτευμα: λύθηκε οριστικά και αμετάκλητα με το δημοψήφισμα του 1974 υπέρ της Προεδρευομένης Δημοκρατίας. Η Βασιλεία έχασε πανηγυρικά με ένα ποσοστό κοντά στο 70% και έκτοτε ουδείς τόλμησε να θέσει σοβαρά πολιτειακό ζήτημα ή έστω αποπειράθηκε να δημιουργήσει φιλοβασιλικό κόμμα για να διεκδικήσει ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Από πολλές αναφορές του παρελθόντος γνωρίζουμε ότι υπήρξαν νοσταλγοί που θέλησαν να αποτολμήσουν μια κάποια εμπλοκή, αλλά εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι δεν πήραν ποτέ τις ευλογίες απ’ αυτόν που τις περίμεναν. Η ευκαιρία για τη Βασιλεία χάθηκε το βράδυ της 21ης Απριλίου του 1967, καθώς αν είχε ακολουθήσει διαφορετική στάση θα είχε ξεπλύνει και τις αμαρτίες του 1965.
Τώρα μπορεί ο θάνατος του τέως βασιλιά να καθιστά επίκαιρες κάποιες από τις πλέον σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας μας, αλλά δεν είναι η στιγμή για υστερικές πολιτικές αντιπαραθέσεις. Ας αφήσουν πρώτα να ταξιδέψει και αυτός –με ή χωρίς τιμές– στην τελευταία του κατοικία και μετά θα έχουν όλο τον χρόνο. Δεν πρόκειται ασφαλώς για ιστορικές διαφωνίες ή για πολιτικές συγκρούσεις που αφορούν το σήμερα και πολύ περισσότερο το αύριο. Απλώς υπάρχει μια διαχρονική φοβία της συντηρητικής παράταξης, που θέλει να αποφύγει πάση θυσία οιαδήποτε ταύτιση με τον τέως, καθώς βρίσκεται στην εξουσία και απέχουμε μόλις λίγους μήνες από τις εθνικές εκλογές.
Μπορεί ο θάνατος του τέως βασιλιά να καθιστά επίκαιρες κάποιες από τις πλέον σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας μας, αλλά δεν είναι η στιγμή για υστερικές πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Ελάχιστη σημασία θα είχε για την πλειονότητα των πολιτών αν ο Κωνσταντίνος θα κηδευόταν με το τάδε ή το δείνα πρωτόκολλο. Ετσι κι αλλιώς, ένα μέτρο γης θα πάρει κι αυτός όπως όλοι μας. Αν όμως ο πρωθυπουργός έκανε μια πιο γενναιόδωρη επιλογή θα βρισκόταν αντιμέτωπος με επιθέσεις και συνωμοσιολογίες απύθμενες. Φαίνεται πως προτίμησε να δυσαρεστήσει ένα τμήμα των συντηρητικών ψηφοφόρων του και να μην επιτρέψει έναν αχρείαστο πόλεμο που ήταν έτοιμος να ξεσπάσει από την άλλη πλευρά.
Το ιστορικό πολιτικό Κέντρο, έτσι κι αλλιώς, έχει υπαρξιακές αναφορές στη σύγκρουση με το παλάτι και δεν μπορεί να αποδεχθεί με κανέναν τρόπο ούτε τα ανθρώπινα τώρα πια που δεν υπάρχει ο θεσμός. Φυσικά η Αριστερά και η τυχοδιωκτική Αριστερά αφορμή για καβγά αναζητούσαν και από τις αντιδράσεις τους φάνηκε ότι δεν τους άρεσε η εξέλιξη. Θα προτιμούσαν ένα σκιάχτρο για να ξεκινήσει ένας νέος γύρος με πολιτικές ακρότητες. Η κοινωνία είναι περισσότερο ώριμη από όσο υπολογίζουν οι κομματικές ηγεσίες και αδιαφορεί για φαντασιακές συγκρούσεις και ανύπαρκτα διλήμματα.
