Στη Μύκονο έχω πάει δυο φορές όλες κι όλες. Προ εικοσαετίας, στον γάμο αγαπημένων φίλων, και προ δεκαπενθημέρου, καλεσμένος της Λέσχης Ανάγνωσης του νησιού. Γλυκιά και ζεστή η εκδήλωση στη Βιβλιοθήκη του Παναγιώτη Κουσαθανά, πικρές όμως οι κουβέντες, πριν και μετά, όταν το θέμα τους ήταν η τουριστική υπεραπομύζηση της Μυκόνου. Για πλήρη καταστροφή του νησιού μιλούσαν οι φίλοι, για βαριά αλλοίωση του χαρακτήρα του. Kαι για αδίστακτα μαφιόζικα συμφέροντα, ελληνικά και ξένα, που δρουν σχεδόν στα φανερά.
Μια γρήγορη ξενάγηση με αυτοκίνητο πλήγωσε τα μάτια και την ψυχή. Παντού αυθαίρετο τσιμέντο. Γυρνώντας το νησί, συναντούσαμε συνεχώς μπετονιέρες και φορτηγάκια που μετέφεραν εργάτες – αλλοδαπούς, τι άλλο, με «σίγουρα» δικαιώματα. Οι τσιμεντορίχτες, επενδυτές λέει, έχουν κόψει το εικοσιτετράωρο σε τρία οχτάωρα. «Για να προλάβουν τη σεζόν». Πάνω-κάτω το ίδιο γίνεται κάθε χειμώνα σε όλα τα Κυκλαδονήσια, μεγάλα και μικρά. Μήπως να φοβηθούμε πια ακόμα και για τη Δήλο;
«Ολα τα νησιά των Κυκλάδων», έγραφε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», στις 13.3, η Μυκονιάτισσα κοινωνική ανθρωπολόγος Δέσποινα Νάζου, «βρίσκονται στον σφιχτό εναγκαλισμό ομάδων συμφερόντων που επιβάλλουν τις δικές τους πολιτικές αποφάσεις και νομοθεσίες, αποδυναμώνουν και επηρεάζουν θεσμούς, όπως την τοπική αυτοδιοίκηση, απειλούν και, όποτε μπορούν, εξοντώνουν ηθικά και ψυχικά, με μηνύσεις, απειλές και βιαιοπραγίες, δημοτικούς συμβούλους και πολίτες από ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, διαλύουν το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον των Κυκλάδων».
Και ξυλοκοπούν αγρίως τους αρχαιολόγους που αντιστέκονται, όπως ο προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μανώλης Ψαρρός, που από το 2014 έχει χρεωθεί τη Μύκονο. «Υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα παρανομιών και διακυβεύονται πολλά εκατομμύρια», δήλωσε στη Γιούλη Επτακοίλη ο κ. Ψαρρός («Κ», 14.3). Για να προσθέσει μια φράση που πρέπει να την καδράρουν εκεί στα υπουργεία Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Περιβάλλοντος, Ανάπτυξης κτλ. Να τη βλέπουν καθ’ εκάστην οι φύλακες του Συντάγματος και των νόμων, μήπως βάλουν νου και γνώση: «Οι αυθαιρεσίες πάντοτε βρίσκονται σε αναλογία με την ανοχή της πολιτείας». Σε πιο λιανά ελληνικά; Βρίσκουν και τα κάνουν οι μαφίες. Βαθύς ο καημός των Μυκονιατών φίλων. Και καθόλου νέος. Από τη δεκαετία του 1990 είχαν διαισθανθεί προς τα πού οδεύουν τα πράγματα και πολέμησαν το μοιραίο με κάθε τρόπο.
