Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη θρυμμάτισε με τον πιο βίαιο τρόπο τη βιτρίνα μιας δήθεν κανονικότητας και μας έφερε μπροστά σε ένα διεφθαρμένο, ανορθολογικό και ερεβώδες κράτος που σκοτώνει. Ο μοιραίος σταθμάρχης δεν είναι μόνο ένας ανεύθυνος και ανεπαρκής υπάλληλος που βρέθηκε στη λάθος θέση επειδή δεν γίνεται αξιολόγηση στο Δημόσιο γιατί δεν το επιτρέπουν οι αντιμεταρρυθμιστικές πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις.
Ο κυρ-Βασίλης έγινε με μετάταξη από αχθοφόρος σταθμάρχης, για να πάρει μισθό μεγαλύτερο από του γιατρού στο ΕΣΥ και του πανεπιστημιακού καθηγητή, επειδή του το επέτρεψε, για την ακρίβεια τον ενθάρρυνε, ένα αδίστακτο πελατειακό σύστημα που ανθεί με διακομματική συναίνεση.
Γι’ αυτό και ενώ τα Τέμπη έχουν ρίξει βαριά σκιά στην πολιτική ζωή, τα κόμματα υπόσχονται ανασυγκρότηση του ΟΣΕ, καθένα με τις προτάσεις του, χωρίς να αγγίζουν τη βαθιά αιτία της συμφοράς.
Κανείς δεν λέει ότι δεν πρόκειται να εξυγιανθεί και να εκσυγχρονιστεί το ευρύ Δημόσιο αν δεν απαγορευτούν οι διορισμοί διοικήσεων με κομματικά κριτήρια και με υπουργική ανάθεση, αν δεν θεσμοθετηθεί μια αξιοκρατική, αδιάβλητη διαδικασία που δεν θα μπορεί να παρακαμφθεί, όπως συνέβη με το opengov του Γ. Παπανδρέου που διασύρθηκε για να ακυρωθεί.
Ο κυρ-Βασίλης έγινε με μετάταξη από αχθοφόρος σταθμάρχης επειδή τον ενθάρρυνε ένα αδίστακτο πελατειακό σύστημα που ανθεί με διακομματική συναίνεση.
Ούτε ότι πρέπει να απαγορευθεί σε πολιτευτές να αναλαμβάνουν θέσεις εξουσίας στον κρατικό μηχανισμό και σε κομματικά στελέχη να βολεύονται ως γενικοί και ειδικοί γραμματείς, στη χειρότερη περίπτωση ως διοικητές νοσοκομείων.
Ενδεχομένως θα χρειάζονταν και πιο ριζικά μέτρα περιορισμού της δυνατότητας πελατειασμού, όπως είναι το ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας, να μην μπορεί δηλαδή ένας βουλευτής να αναλάβει κυβερνητικό χαρτοφυλάκιο προκειμένου να ασχοληθεί απερίσπαστος με το νομοθετικό έργο της Βουλής και να μη συναρτά τις πολιτικές αποφάσεις του με την ψηφοθηρία.
Και αν η συνταγματική αναθεώρηση αργεί, μπορούν οι πολιτικοί αρχηγοί να δεσμευθούν για τέτοιου είδους θεσμικές παρεμβάσεις με τον λόγο της τιμής τους. Κι αφού το κάνουν, θα έχουν την αξιοπιστία για να επιβάλουν αξιολόγηση στο Δημόσιο.
Δεν το κάνουν όχι επειδή δεν το σκέφτηκαν, αλλά επειδή δεν θέλουν να βγουν από τη ζώνη ασφαλείας της συναλλαγής των «πάνω» με τους «κάτω». Γιατί όσο η μετάταξη περνάει από ένα πολιτικό γραφείο και η πρόσληψη εκτός ΑΣΕΠ από την τοπική οργάνωση του κόμματος, ο βουλευτής μπορεί να εκλέγεται όχι για τη δύναμη των ιδεών του και τη διαχειριστική του ικανότητα αλλά για το ταλέντο του στο νταραβέρι και ο υπουργός μπορεί να αναζητάει αρίστους στην κομματική επετηρίδα ενισχύοντας την επιρροή του στον κομματικό μηχανισμό.
Μετά αναλαμβάνει ο κυρ-Βασίλης και τελειώνουν όλα.
