Το 13-0 του Ειδικού Δικαστηρίου για παράβαση καθήκοντος είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στην καταγγελία για βιασμό. Ετσι μετρούν την ηθική διάσταση της πολιτικής στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο καταδικασθείς αμετάκλητα και ομόφωνα συμπεριλαμβάνεται στα ψηφοδέλτια του κόμματος, ο καταγγελλόμενος ετέθη εκτός της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας. Φυσικά και είναι ιδιαίτερα σοβαρή μια καταγγελία για βιασμό και θα πρέπει να εξεταστεί πάντα εντός του πλαισίου του τεκμηρίου της αθωότητας, το οποίο βεβαίως έχει χαθεί μετά μια αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση.
Γιατί αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τις υποθέσεις Νίκου Παππά και Αλέξη Γεωργούλη με τόσο διαφορετικό τρόπο; Γιατί περιφρονεί τις ελληνικές δικαστικές αρχές –και μάλιστα στο ύψιστο επίπεδό τους– και σέβεται τις έρευνες της βελγικής αστυνομίας; Η απάντηση είναι απλή. Ο Νίκος Παππάς είναι δικό τους παιδί που θυσιάστηκε εκτελώντας κομματικό καθήκον. Επιδίωξε με τις παράνομες πράξεις του να ελέγξει το τηλεοπτικό τοπίο προς όφελος του κόμματός του. Ο Αλέξης Γεωργούλης τι είναι; Ενας πολύ γοητευτικός άνδρας που διακρίθηκε σε δύο τηλεοπτικές σειρές, και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του star system, τον συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιο της Ευρωβουλής. Δεν φέρει αγωνιστικές περγαμηνές. Αρα δεν φέρει και το ηθικό πλεονέκτημα που, εξ ορισμού, φέρει ένας αριστερός αγωνιστής. Ο Γεωργούλης είναι ένας περαστικός από το κόμμα, μια κακή επιλογή κυρίως των πολιτών που τον ψήφισαν. Αλλωστε τέτοια καταδικαστέα φαινόμενα παρουσιάζονται και στις καλύτερες οικογένειες. Μην πολιτικοποιούμε τα «ανθρώπινα πάθη», υποστηρίζουν οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ στο Διαδίκτυο, με τρόπο υποκριτικό. Με την περίπτωση Λιγνάδη η Νέα Δημοκρατία αποκλήθηκε «κόμμα βιαστών». Σε αυτήν την περίπτωση εξαφανίστηκε και το τεκμήριο της αθωότητας και οι φερόμενες ως πράξεις ενός ανθρώπου απέκτησαν συλλογική διάσταση, λασπώνοντας μια ολόκληρη παράταξη.
Για να επαναφέρω το νήμα της σκέψης μου στην αρχή. Σημασία σε μια παράνομη πράξη έχει, φαίνεται, για τη ριζοσπαστική Αριστερά, ο σκοπός. Αν αυτή η διαπιστωθείσα παράνομη πράξη εξυπηρετεί κάποιον σημαντικό πολιτικό στόχο, τότε όχι μόνον είναι συγχωρητέα, αλλά ο δράστης χρήζει και επιβράβευσης από το κόμμα του. Αν όμως η καταγγελία αφορά «ανθρώπινα πάθη», τότε ο φερόμενος ως δράστης ρίπτεται στο πυρ το εξώτερον.
