Στη μακάβρια αλυσίδα θανάτων παράτυπων μεταναστών στην άσφαλτο ήρθαν να προστεθούν άλλοι έξι νεκροί σε τροχαίο δυστύχημα, παραμονή Πάσχα, έξω από την Αλεξανδρούπολη. Μεταξύ αυτών και ένας ανύποπτος ντόπιος, που είχε την ατυχία να βρεθεί στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή κατά την οποία το αυτοκίνητο που μετέφερε τους αλλοδαπούς και κινούνταν στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας με μεγάλη ταχύτητα, συγκρούστηκε με το δικό του και ανατράπηκε.
Ο αριθμός των άτυχων μεταναστών που αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, έχοντας περάσει το ποτάμι του Εβρου, αυξάνεται τελευταία με γεωμετρική πρόοδο.
Οι εγκληματικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στις δύο πλευρές του Εβρου, στην προσπάθειά τους να προωθήσουν την «πελατεία» ταχύτερα στο εσωτερικό, στρατολογούν ακόμη και δεκαπεντάχρονα παιδιά, κάποια εκ των οποίων από τις βαλκανικές χώρες, τα οποία χρησιμοποιούν ως οδηγούς, ώστε αν συλληφθούν να κριθούν από τον νόμο με επιείκεια, λόγω ηλικίας.
Συνήθως όμως δεν προλαβαίνουν να συλληφθούν γιατί, άπειροι οδηγοί σε σαράβαλα αυτοκίνητα, τρέχοντας με υπερβολική ταχύτητα για να ξεφύγουν από τις αστυνομικές περιπολίες, καταλήγουν συνήθως σε κάποιο χαντάκι, με αποτελέσματα όπως αυτό το πρόσφατο έξω από την Αλεξανδρούπολη.
Αλλού όμως είναι το θέμα.
Πώς μπορούν να διαβαίνουν το ποτάμι τόσοι άνθρωποι και να προωθούνται στο ελληνικό έδαφος απ’ όπου τους παραλαμβάνουν τα εγκληματικά δίκτυα για να τους μεταφέρουν στο εσωτερικό –όσους δεν σκοτωθούν στη διαδρομή– χωρίς να γίνουν αντιληπτοί;
Ο Εβρος διαφημίζεται σήμερα ως το πιο οχυρωμένο σημείο της χώρας – και είναι.
Εχει αγκαθωτό φράχτη που διαρκώς (και ορθώς) επιμηκύνεται, περιπολούν στην όχθη του εκατοντάδες συνοριοφύλακες, Ελληνες και ξένοι, που ελέγχουν νύχτα μέρα την κοίτη με υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα, ο στρατός είναι πανταχού παρών. Και όμως, σε αρκετές περιπτώσεις οι συνοριακές οχυρώσεις αποδεικνύονται «χάρτινα τείχη» για τα κυκλώματα των διακινητών.
Ο σημερινός φράχτης μπορεί να λειτουργεί αποτρεπτικά για την αποτροπή επιχειρήσεων μαζικής εισβολής, δεν καλύπτει όμως –εξαιτίας των συνεχών μεταβολών της ροής και κατά συνέπεια και της κοίτης των νερών– όλη την όχθη και επομένως δεν θα είναι δυνατή, τεχνικά, η μέσω αυτού απόλυτη στεγανοποίησή της.
«Κερκόπορτες» θα υπάρχουν πάντα και αυτές μπορεί να κλείσουν μόνο εάν ξεριζωθούν τα κυκλώματα που δρουν στην ελληνική όχθη, σε συνεργασία με τους απέναντι.
Ας μη γελιόμαστε, δίχως τη (με το αζημίωτο) συνδρομή ντόπιων που γνωρίζουν καλά τα κατατόπια και τις κινήσεις των δυνάμεων φρούρησης, παραλαβή και προώθηση μεταναστών στα ενδότερα δεν μπορεί να γίνει.
Οπως επίσης αποτελεί κοινό μυστικό, ότι από το βρώμικο αυτό εμπόριο ελπίδας σιτίζονται πολλοί στα σύνορα, όχι μόνο από την τουρκική πλευρά.
