Πριν από μερικά χρόνια, σε ένα ταξίδι στη Ρώμη με την Alitalia, μια φίλη είχε μαζί της το μικρόσωμο σκυλάκι της, βάρους περίπου 7 κιλών. Καθώς το αεροσκάφος δεν ήταν γεμάτο, αμέσως μετά την απογείωση η αεροσυνοδός τής πρότεινε να μεταφερθεί στην πρώτη θέση ώστε να είναι πιο άνετα, η ίδια και το σκυλάκι. Ετσι, η Αρφι όχι μόνο βρέθηκε first class, αλλά βγήκε και από το κλουβί να ξεμουδιάσει. Δεμένη φυσικά, ωστόσο θα συμφωνήσω με όσους, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, σκεφτούν ότι ήταν μια ανορθόδοξη κίνηση.
Εκείνο το ταξίδι στην Ιταλία, πάντως, της έμεινε αξέχαστο. Πήγε παντού. Εμπαινε σε καφέ, τρατορίες, καταστήματα, στο Κολοσσαίο! Δεν υπήρξε μέρος όπου κάποιος να διαμαρτυρήθηκε, να έφερε αντίρρηση, έστω να στραβοκοίταξε και, επίσης, δεν υπήρξε υπάλληλος που να μη ρώτησε με ειλικρινές ενδιαφέρον αν η Αρφι χρειάζεται νερό. Η σχέση των Ιταλών με τα σκυλιά, βέβαια, είναι γνωστή· τα φροντίζουν, τα σέβονται, τα έχουν σχεδόν παντού μαζί τους.
Δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την Ελλάδα. Στη χώρα μας, μπορεί ένας ιδιοκτήτης σκύλου να δει σε δημοτικά πάρκα, πλατείες και γενικά δημόσιους ανοιχτούς χώρους πινακίδες που να δηλώνουν ότι απαγορεύονται τα σκυλιά, κάτι το οποίο σαφώς είναι παράνομο και δεν προκύπτει από κανένα άρθρο του νόμου για τα ζώα συντροφιάς. Επίσης, ένας τυφλός συμπολίτης μας με σκύλο οδηγό μπορεί να δυσκολευτεί να βρει ταξί, να τον κατεβάσουν από το λεωφορείο λόγω του σκύλου οδηγού που τον συνοδεύει, να του αρνηθούν την είσοδο σε εστιατόριο για τον ίδιο λόγο. Είναι πραγματικά περιστατικά και τα τρία.
Προχθές, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο πήρε ομόφωνα την απόφαση να επιτρέπονται υπό όρους και προϋποθέσεις τα ζώα συντροφιάς σε πολλούς ανοικτούς αρχαιολογικούς χώρους της επικράτειας: στην Αρχαία και στη Ρωμαϊκή Αγορά, στην Αμφίπολη, στην Αρχαία Δωδώνη, στη Βεργίνα, στο Ασκληπιείο Επιδαύρου και αλλού. Σε πολλούς, αλλά όχι σε όλους. Σύμφωνα με το ΚΑΣ, η είσοδος σε ζώα συντροφιάς δεν επιτρέπεται σε αρχαιολογικούς χώρους μεγάλης επισκεψιμότητας, όπως η Ακρόπολη, η Κνωσός, η Αρχαία Ολυμπία.
Η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται απολύτως κατανοητός ο διαχωρισμός. Τι διαφορά έχει η Ρωμαϊκή Αγορά από την Κνωσό; Γιατί ένας υπεύθυνος ιδιοκτήτης με τον τετράποδο φίλο να μην μπορεί να πάει και στα δύο μέρη; Σε τι επηρεάζει το ζώο συντροφιάς η «μεγάλη επισκεψιμότητα»; Σε ένα κατάστρωμα πλοίου που σαλπάρει για Κυκλάδες τον Αύγουστο έχει λιγότερο κόσμο; Ακόμη πιο ακατανόητη είναι η λύση που σκέφτηκαν στο Πυθαγόρειο Σάμου. Θα δημιουργήσουν κλωβούς φύλαξης, για να αφήνεις στο λιοπύρι το σκυλί σου, ώστε να περιηγηθείς στο Ηραίο. Η θεά δεν θα το επέτρεπε…
