Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι, προφανώς, ένας πολύ καλός προπονητής. Με ένα ανθρώπινο δυναμικό κατώτερο του αντιστοίχου των άλλων μεγάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου, πέτυχε μια απίστευτη πορεία στο φετινό πρωτάθλημα.
Αήττητος στην αρχή, ήταν πρώτος σχεδόν όλη τη χρονιά και μόλις την τελευταία στιγμή έχασε τον τίτλο. Αλλά κέρδισε έναν άλλον, αυτόν του ήθους και της σοβαρότητας. Πάντα νηφάλιος και ευγενικός με τους αντιπάλους, επανειλημμένα δεν δίστασε να αναγνωρίσει πως «η άλλη ομάδα έπαιξε καλύτερα».
Ισως γι’ αυτό χαίρει εκτίμησης, ακόμη και από οπαδούς άλλων συλλόγων, τόσο για το πώς κατάφερε με το υλικό που είχε να φθάσει εκεί που έφθασε όσο και για τη γενικότερη συμπεριφορά του εντός και εκτός γηπέδων.
Και ήρθε η συγκλονιστική συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό, όταν οι υπεύθυνοι για τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος ανάγκασαν την ομάδα του να συμμετάσχει στον αγώνα, παρότι όλοι σχεδόν οι παίκτες του είχαν προσβληθεί από κορωνοϊό.
Ο Σέρβος τεχνικός δήλωσε ότι σιχαίνεται τον εαυτό του επειδή τον υποχρέωσαν να διαλέξει ανάμεσα στην υγεία και στα όνειρα των παικτών του. Διεμήνυσε ότι έχει πάρει και έχει χάσει πρωταθλήματα, αλλά όχι έτσι, και έκανε γνωστό ότι αυτός είπε στη διοίκηση της ομάδας του να σταματήσει όλες τις ενέργειες για αναβολή του αγώνα και να αγωνισθεί, παρότι οι περισσότεροι παίκτες ήταν ασθενείς.
Η αφοπλιστική ειλικρίνεια που εξέπεμψε, αλλά και η ουσία των όσων είπε, άγγιξαν όλους όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο – και όχι μόνο. Οι παρατηρήσεις του, ουσιαστικά καταγγελίες, οξείς, αλλά διατυπωμένες με τρόπο που ακόμη και οι αποδέκτες της κριτικής να μην μπορούν εύκολα να τις απορρίψουν.
Εκανε αυτοκριτική, υπερβολική και μάλλον άδικη, παραδίδοντας σπάνιο μάθημα ήθους και αυτογνωσίας. Ακόμη και οπαδοί άλλων ομάδων εξέφρασαν δέος. Οπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, «επειδή είναι αυτός που είναι τον ακούμε και τον παίρ-νουμε στα σοβαρά».
Εχουμε πολλούς τέτοιους στην Ελλάδα; Ανθρώπους ευθείς, με αξιοπιστία και ευρύτερη αποδοχή, που να έχουν κερδίσει με τη στάση τους τον σεβασμό φίλων και αντιπάλων; Το ερώτημα δεν αφορά μόνο τον χώρο του ποδοσφαίρου.
Η διδακτική παρουσία του ταρακούνησε τα νερά του ελληνικού ποδοσφαίρου και αναδείχθηκε σε σημείο αναφοράς.
Δημιούργησε, έστω και πρόσκαιρα, έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας για ανθρώπους που μέχρι χθες, ρητορικά, ενίοτε και με πράξεις, βιαιοπραγούσαν ο ένας κατά του άλλου.
Οι φίλαθλοι, όποια ομάδα κι αν υποστηρίζουν, συμφωνούν ότι κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Ο Σέρβος τεχνικός ανέδειξε αυτή τη σαπίλα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.
Η χώρα έχει ανάγκη από πρότυπα σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Την ερχόμενη Κυριακή χιλιάδες κόσμου δικαίως θα τον υποδεχθούν και θα τον καταχειροκροτήσουν σαν πρωταθλητή. Αυτό από μόνο του λέει πολλά.
