Κανένα αυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς δεν παραδίδει εύκολα τα ανάκτορα της εξουσίας. Αν απειληθεί, θα μετέλθει κάθε μέσο για να περισωθεί. Θα διαβάλει σαν «εχθρούς του έθνους» τους αντιπάλους του. Θα φυλακίσει μερικούς, χωρίς πολλές εξηγήσεις, αφού η «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» είναι απλώς ένα από τα στηρίγματα του θρόνου του. Θα εκφοβίσει και θα εκβιάσει τους ψηφοφόρους με χαφιέδες και ασφαλίτες. Θα επιχειρήσει να ξεπλύνει τα ανομήματά του απομακρύνοντας στην έρημο του κυνισμού τρεις-τέσσερις αποδιοπομπαίους τράγους, που ωστόσο είχαν αφεθεί να δρουν στους κόλπους του με λυμένα τα άνομα χέρια τους· όπως τα τσακάλια της κομματικής συντροφίας, που έχτιζαν πολυώροφες πολυκατοικίες δίχως σιδερόβεργες, δίχως καν θεμέλια, σε μέρη όπου συχνάζει ο Εγκέλαδος. Θα τάξει τα πάντα στους πάντες, ιδίως σε όσους κατάντησαν σχεδόν επαίτες από τη φτώχεια. Θα ανακαλύψει πετρέλαιο στην αυλή του καθενός. Θα διατάξει τους υποτακτικούς του στα φιλικά του Μέσα να διακινήσουν το σενάριο «ή Αυτός ή το Χάος». Θα ανακαλύψει διεθνείς συνωμοσίες εις βάρος του, ώστε με την επίκλησή τους να δελεάσει τους σωβινιστικότερους ψηφοφόρους. Θα σπείρει υποσχέσεις και για άλλα πυρηνικά εργοστάσια, ακόμα και σε περιοχές σεισμικά ευάλωτες.
Θα καπαρώσει σαν δική του τη μισή θάλασσα των γειτόνων του και όση στεριά ορέγονται οι αυτοκρατορικές του φαντασιώσεις. Θα θυμηθεί να ξεπαστρέψει ένα-δυο στελέχη ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων, με τις οποίες πάντως τα πήγαινε μια χαρά επί χρόνια. Θα κατεβάσει τον Θεό στην προεκλογική κονίστρα, αυτοδοξαζόμενος σαν ο μοναδικός αυθεντικός εκπρόσωπός του, ένας μέγας «ηγέτης των πιστών».
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τα έχει ήδη διαπράξει όλα αυτά, για να διαιωνίσει και μετά τις αυριανές εκλογές την ηγεμονία του, που καλύπτει περίπου ένα τέταρτο του αιώνα, αφότου εξελέγη δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης. Ο αυταρχισμός του έπεισε όλους τους αντιπολιτευόμενους να συμμαχήσουν, εξαιρουμένων των ακροδεξιότατων. Ο ίδιος δηλώνει βέβαιος ότι «ο λαός του δεν θα τον προδώσει για λίγα κρεμμύδια». Οσοι, στην Τουρκία κι εδώ, θυμούνται τον Αζίζ Νεσίν και το διήγημά του «Ο καφές και η δημοκρατία», ξέρουν ότι το διακύβευμα δεν είναι τα κρεμμύδια. Είναι η δημοκρατία. Αν ο Ερντογάν νικήσει, η δημοκρατία στη γειτονική χώρα θ’ αφήσει και την τελευταία της πνοή. Αν ηττηθεί, ίσως ξαναφυτρώσει. Πιθανόν μαζί με φτηνότερα κρεμμύδια.
