Ο κοινός νους είναι οι θέσεις και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει ο αποκαλούμενος μέσος πολίτης με απλούς συλλογισμούς, χωρίς σύνθετες νοητικές διαδικασίες. Αυτός ο μέσος πολίτης –δεν είναι της παρούσης να λύσουμε το θεωρητικό πρόβλημα αν υπάρχει μέσος πολίτης– δεν έχει ιδιαίτερους τίτλους ούτε ιδιαίτερα χαρίσματα, κουβαλάει όμως μια πείρα ζωής. Πολλές φορές, τι θα ψηφίσει το αποφασίζει την τελευταία στιγμή με βασικό γνώμονα το κοινό συμφέρον, στο οποίο βέβαια συμπεριλαμβάνεται και το δικό του. Το κοινό αίσθημα –που αποτυπώνεται στη δημοσκοπική παράσταση νίκης– επηρεάζει και διαμορφώνει τη συμπεριφορά του, καθώς θέλει να ανήκει στους περισσότερους.
Την Κυριακή θα βρεθεί μπροστά σε δύο προτάσεις. Μια απολύτως σαφή και συγκεκριμένη και μια απολύτως ασαφή και αόριστη. Το ένα κόμμα προτείνει την αυτοδυναμία του για να κυβερνηθεί η χώρα και το άλλο μια προοδευτική συγκυβέρνηση, για την οποία όμως δεν υπάρχουν συγκυβερνήτες, καθώς αυτοί απορρίπτουν τη συνεργασία. Αρα, από τη μια μεριά η σταθερότητα και από την άλλη η αστάθεια και η αβεβαιότητα.
Ο κοινός νους ποια πρόταση θα προτιμήσει; Σήμερα υπάρχει άλλη προτεραιότητα εκτός από αυτή του σχηματισμού μιας βιώσιμης και σταθερής κυβέρνησης; Η αξιωματική αντιπολίτευση απαντάει πως αυτό που προέχει είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Ομως, αδυνατεί να προσφέρει μια ολοκληρωμένη εναλλακτική στον πολίτη.
Προχθές ο Διονύσης Σαββόπουλος, με αφοπλιστικό συλλογισμό, είπε πως επιθυμεί την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας γιατί «μας χρειάζεται μια ωριμότητα και μια ικανότητα διαχείρισης… δεν γνωρίζω κάποιον καλύτερο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη». Στην άλλη όχθη βλέπει την «παλιά φοιτητική ξεγνοιασιά». Φαρμακερό βέλος που πλήγωσε. Και διερμηνεύοντας τον κοινό νου, είπε πως «η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έχει πάρει την απόφασή της».
Γι’ αυτές τις απόψεις του δέχθηκε τις γνωστές επιθέσεις. Τι τους ενόχλησε; Ενοχλήθηκαν, όχι μόνον γιατί αυτή τη δήλωση στήριξης την έκανε ο Διονύσης Σαββόπουλος, αλλά κυρίως γιατί αναφέρθηκε στην «πλειονότητα του κόσμου». Δεν αναφέρθηκε σε «ανανήψαντες» αριστερούς, σε νεοδημοκράτες ή σε μεταρρυθμιστές κεντροαριστερούς του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Μίλησε για τον κόσμο. Για τους πολλούς. Και θύμωσαν οι «ό,τι να ‘ναι»!
