Δεν είδαμε τι εμπεριείχε ο ογκώδης φάκελος που ενεχείρισε στον νέο πρωθυπουργό ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Ηταν πολύ βαρύς για να έχει μόνο τα ορόσημα του επόμενου μήνα· στο Συμβούλιο Κορυφής, πάντως, θα πάει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Εμφανισιακώς ο φάκελος έμοιαζε με εκείνους που μοίρασε ο κ. Μητσοτάκης πριν από τέσσερα χρόνια στο υπουργικό συμβούλιο κι έκτοτε, δυστυχώς, δεν μάθαμε τα αποτελέσματα της αξιολόγησης των υπουργών. Ισως να τα είδε ο κ. Ιωάννης Σαρμάς και γι’ αυτό δεν κράτησε κανέναν. Σύμφωνα με τον απελθόντα πρωθυπουργό, ο φάκελος εμπεριείχε τη «συνοπτική παρουσίαση των λειτουργιών και των παραχθέντων αποτελεσμάτων της Προεδρίας της Κυβέρνησης, το ενοποιημένο σχέδιο κυβερνητικής πολιτικής για το 2023, ένα σημαντικό σημείωμα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, αλλά και τα κρίσιμα επιχειρησιακά ορόσημα του επόμενου τριμήνου, καθώς και τα ετήσια σχέδια δράσης των υπουργείων» (25.5.2023). O κ. Μητσοτάκης το εννοούσε όταν έλεγε ότι «η κάλπη είναι άδεια» και «οι επόμενες εκλογές είναι κρίσιμες» (Alpha, 24.5.2023). Μάλλον θέλει να κερδίσει και την ψήφο του κ. Σαρμά.
Υπάρχει, όμως, ένα μικρό πρόβλημα. Ολοι γνωρίζουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης θα είναι πρωθυπουργός το επόμενο τρίμηνο, αλλά τυπικώς «η κάλπη είναι έγκυος». Μπορεί οι προτεραιότητες του κ. Αλέξη Τσίπρα ή του κ. Νίκου Ανδρουλάκη να είναι άλλες. Σίγουρα είναι διαφορετικές του νυν πρωθυπουργού, ο οποίος επισήμανε στην απάντησή του ότι «η κυβέρνηση αυτή θα είναι μια κυβέρνηση υπηρεσιακή. Θα έχει, βέβαια, όλες τις εξουσίες, αλλά μόνο τις εξουσίες για να εφαρμόσει τον νόμο, μέχρις ότου εδώ, στο Μαξίμου, επανέλθει πάλι αυτός που θα προέρχεται από τη λαϊκή βούληση».
Συνεπώς, μπορεί το επιτελικό κράτος να έχει συνέχεια, όπως είπε ο κ. Μητσοτάκης, αλλά η Δημοκρατία έχει ασυνέχειες. Αφήστε δε το γεγονός ότι ο κ. Σαρμάς είναι πρωθυπουργός και όχι υπουργός κυβέρνησης που του αναθέτουν «κρίσιμα επιχειρησιακά ορόσημα».
Να συμφωνήσουμε ότι είναι «μικρό το αντισυνταγματικό κακό» και δεν γνωρίζουμε πόσο επικοινωνιακό καλό θα κάνει στη Νέα Δημοκρατία ο γαλάζιος φάκελος. Είναι καλό να γίνεται αυτό μεταξύ διαδοχικών κυβερνήσεων, αλλά εκείνων που έχουν ψήφο εμπιστοσύνης. Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, μόνο η Βουλή νομιμοποιεί σχέδια και ορόσημα της εκτελεστικής εξουσίας.
Είπαμε: πολύ μικρό το κακό, αλλά υπογραμμίζει κάτι που γράφαμε όταν μαθεύτηκε το μεγάλο θεσμικό κακό (υποκλοπές), την αδιαφορία για τα κιγκλιδώματα της Δημοκρατίας, κατά πως έγραφαν οι Steven Levitsky και Daniel Ziblatt στο βιβλίο τους «Πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες».
