Η εικόνα με τους ημιπιτσιρικάδες του ΣΥΡΙΖΑ να επιτίθενται λεκτικά στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στην Καλαμάτα, αλλά κυρίως οι δηλώσεις υπεράσπισής τους που ακολούθησαν από κορυφαία στελέχη του κόμματος, μας υπενθυμίζουν από τι γλιτώσαμε. Η Πρόεδρος, που βρέθηκε στην περιοχή μετά το τραγικό ναυάγιο, με απόλυτη ψυχραιμία και καθαρό λόγο τούς έβαλε στη θέση τους, αλλά αυτό δεν αλλάζει σε τίποτε τη φαιδρότητα της επίθεσης.
Δεν θα είχε καμία σημασία να ασχοληθεί κανείς με το εν λόγω περιστατικό αν δεν ακολουθούσαν οι δηλώσεις του Νίκου Φίλη και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτές, όχι μόνον υπεραμύνθηκαν της απρέπειας των «αγανακτισμένων», αλλά στην ίδια λογική καταφέρθηκαν κατά της Προέδρου, που τηρεί άψογη στάση στα χρόνια της θητείας της. Προσπάθησαν άκομψα και με πλήρη άγνοια του θεσμικού ρόλου της να την εμπλέξουν στα προεκλογικά παιχνίδια τους, αγνοώντας τη δέουσα αποστομωτική απάντηση που είχε δώσει προκαταβολικά η κ. Σακελλαροπούλου. Το περίεργο είναι πως για πολλοστή φορά ο ΣΥΡΙΖΑ μετέρχεται αγοραίων και ενίοτε χυδαίων τρόπων αντιπαράθεσης, όπως και προ δεκαετίας με τη διάλυση των παρελάσεων. Αυτή η τάση επιστροφής τους σε μεθόδους και πρακτικές ξεπερασμένες ίσως μαρτυρεί πως δεν μπορούν να αλλάξουν. Η εκλογική συντριβή τούς οδηγεί πίσω ολοταχώς σε αλήστου μνήμης εποχές και αποκαλύπτει ότι παραμένουν ένα συνονθύλευμα ιδεοληπτικών, με «παρουσία» και τραμπούκων και διαταραγμένων με μια εξωπραγματική προσέγγιση των γεγονότων. Οσοι πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει ένα κανονικό κόμμα της Κεντροαριστεράς διαπιστώνουν για μια ακόμη φορά ότι δεν θέλουν και δεν μπορούν να αλλάξουν. Θα περίμενε βεβαίως κανείς να έχουν έστω το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και να μην κάνουν τη μια γκάφα πάνω στην άλλη δέκα μέρες πριν από τις εκλογές. Δεν μπορούν να γίνουν κάτι άλλο, γι’ αυτό η κατηφόρα που ξεκίνησε από την επομένη των δεύτερων εκλογών του 2015 σταδιακά εξελίχθηκε σε συντριβή τον Μάιο του 2023 και ενδεχομένως να μετατραπεί σε όλεθρο στις προσεχείς εκλογές. Το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, όπως εντυπωσιακά μετατράπηκε από κόμμα διαμαρτυρίας σε κόμμα εξουσίας, ακολουθεί την αντίστροφη πορεία και θα επιστρέψει εκεί που ξεκίνησε. Ο αρχηγός του –που βρήκε πάλι ευκαιρία να τα βάλει με το Λιμενικό– μπορεί να μη νιώθει άνετα σε αυτό το περιβάλλον καταστροφής, αλλά δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη θέση του, με διάφορα προσχήματα. Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο θα μείνει στη θέση του ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος είναι γιατί απλώς του αρέσει να είναι πρόεδρος και διότι δεν θεωρεί κανέναν ικανό να τον αμφισβητήσει. Αυτός τους έφερε στην εξουσία, αυτός τους οδηγεί και στην παταγώδη αποτυχία υποσχόμενος ότι κάποια στιγμή θα επαναλάβει τον άθλο. Μπορεί ενδεχομένως να καταφύγει σε ελιγμούς, αλλά δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τόσο νέος την πολιτική για να ιδιωτεύσει. Αν χρειαστεί, θα προχωρήσει σε εσωτερικές εκκαθαρίσεις χωρίς δισταγμό για να εξασφαλίσει κατά τη δική του εκδοχή την… ενότητα του κόμματος. Ετσι κι αλλιώς γνωρίζει ότι του χρωστούν και δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν μαζί του μιας και ελέγχει απολύτως τον κομματικό μηχανισμό. Γι’ αυτό, φαινόμενα τύπου Καλαμάτας θα επαναλαμβάνονται όχι μόνον έως τις εκλογές, όσο και κυρίως έπειτα από αυτές, για να εκτονώνεται η αγωνιστική διάθεση των ηττημένων στελεχών του κόμματος.
