Ακουσα χθες τον Ανδρέα Δρυμιώτη να σχολιάζει το όριο του 3% που επιτρέπει σε ένα κόμμα να μπει στη Βουλή. «Eτσι δίνεται η ευκαιρία σε κάποιους να πιστεύουν ότι εκπροσωπούν ένα κομμάτι του λαού» – παραθέτω από μνήμης. Ο ίδιος υποστήριξε πως ο πήχυς πρέπει να ανέβει στο 5%. Θα μας βοηθούσε να σοβαρευτούμε λίγο, προσθέτω εγώ. Δύο εικοσιτετράωρα πριν από τις εκλογές κοιτάζω τον χάρτη των κομματιδίων που μας απειλούν ότι θα είναι παρόντα στη Βουλή που θα προκύψει. Και αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο η παρουσία τους θα βοηθήσει τη δημοκρατική πολυφωνία. Την προσφορά της Ελληνικής Λύσης του Κ. Βελόπουλου την ξέρουμε λίγο ώς πολύ. Oχι δεν αναφέρομαι στις επιστολές του Ιησού ή στο φάρμακο για την τριχόπτωση. Τη δημοκρατία μας την ενδιαφέρει περισσότερο η συμβολή του σχηματισμού στον αντιεμβολιαστικό αγώνα και το φιλοπουτινικό μέτωπο, κοινώς η σύμπλευσή του με ένα μέρος της Αριστεράς η οποία, όσο κι αν θέλει να καλλωπίσει τον αντιδυτικισμό της, τις κρίσιμες στιγμές την προδίδει ο ίδιος της ο εαυτός. Οσο για το Μακεδονικό, ο κ. Βελόπουλος ψάρεψε στο αίσθημα των μεγάλων συλλαλητηρίων με τον ίδιο τρόπο που ο Καμμένος είχε ψαρέψει στις πλατείες των «Αγανακτισμένων». Ευτυχώς δεν του δόθηκε η χάρη να ζημιώσει τη δημοκρατία με τον ίδιο τρόπο που τη ζημίωσε ο Καμμένος όταν συγκυβέρνησε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλλον δεν θα του δοθεί, παρά τις επίμονες παρακλήσεις του κ. Ανδρουλάκη να του ζητήσει ο Μητσοτάκης να συγκυβερνήσουν σε περίπτωση που η Ν.Δ. δεν κερδίσει την αυτοδυναμία. Τι άραγε σημαίνει η «δεξιά της δεξιάς» την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί ο κ. Βελόπουλος;
Υπάρχει και η Νίκη. Μέχρι πριν δύο μήνες μάς ήταν άγνωστη. Πόσοι μπορούν να περιγράψουν τι είναι αυτό το μόρφωμα που μπορεί να ξεπεράσει το 3%; Ακούμε ότι έχει σχέση με μονές του Αγίου Ορους, ιδίως τις ρωσόφιλες, ότι έχει σχέση με παλαιοημερολογίτες και παραθρησκευτικές οργανώσεις όμως, το μόνο που ξέρουμε είναι ότι η ελληνική Εκκλησία την έχει αποκηρύξει. Ξέρουμε ακόμη πως κανείς από όσους την εκπροσωπούν δεν έχει καταδεχθεί να υποστεί τη βάσανο της δημοσιότητας, κοινώς να συμμετάσχει στους όρους του δημοκρατικού ελέγχου. Το πρόγραμμά της θυμίζει διδασκαλία ημιμαθούς ιεροκήρυκα. Τι έχει να προσφέρει στη δημοκρατία μπαίνοντας στη Βουλή; Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η Κεντροδεξιά που οργάνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κυριαρχήσει στο «κέντρο», έχει όμως αφομοιώσει και την παραδοσιακή δεξιά. Σκεφθείτε μόνον ότι από την πάλαι ποτέ απειλητική Χρυσή Αυγή έχουν μείνει οι γραφικοί Σπαρτιάτες, κάτι σαν τη συνιστώσα Ρόζα Λούξεμπουργκ του ΣΥΡΙΖΑ επί το αρχαιοπρεπέστερον.
