Επιτέλους 25η Ιουνίου. • Για να μάθουμε κάτι που δεν το περιμένουμε και εναγωνίως, • αφού πλέον θεωρείται γνωστό ποιος θα μας κυβερνήσει – παρεκτός και μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι· • για να θυμηθούμε και τον Αστερίξ, άλλο διάσημο ήρωα του αναντικατάστατου Γκοσινί, • κι όχι μόνο τον Ιζνογκούντ, τον εμμονικό πόθο του οποίου, «να γίνει (ή να μείνει) χαλίφης στη θέση του χαλίφη», έχουν ενστερνισθεί οι αρχηγοί των δύο πρώτων κομμάτων της αντιπολίτευσης. • Πλην, Τσίπρας και Ανδρουλάκης σφάζονται όχι για την (κατειλημμένη) θέση του χαλίφη, αλλά του βεζύρη της αντιπολίτευσης· • την οποία ο πρώτος υπεξαίρεσε, σερφερ-ικώ τω τρόπω, το ’12 από το ΠΑΣΟΚ, • δι’ ο κι ο έτερος αφρίζει τώρα να την επανακτήσει. • Αρα το άλλο που κρίνεται σήμερα είναι το αν θα αναδειχτεί βεζύρης ένας απροσδόκητος θριαμβευτής ή, το πιθανότερο, ένας κατηφής καταϊδρωμένος. (Ο,τι κι αν γίνει πάντως, δεν θα πάψουν αμφότεροι να μας καρφώνουν στ’ αφτιά «του κύριου Μητσοτάκη», και «του κύριου Μητσοτάκη», • όπως τους δίδαξαν να τονίζουν στα ξύλινα θρανία των κομματικών σωλήνων). •
Οσον αφορά τα πέραν των δύο Ιζνογκούντ κόμματα, • ε, για το ΚΚΕ ου φροντίς, • διότι ή 5% παίρνει ή 10%, πετρωμένο μένει στο «νιετ» και στην καθημερινή γυμναστική οπαδών του στο υπό κατοχή κέντρο της υπόδουλης Αθήνας. •
Και έπεται ο εσμός των αριστεροδέξιων «αντισυστημικών», τρομάρα τους, κομματιδίων, μερικά από τα οποία διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή. • Τουτέστιν ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή ως «πολιτικό μανιφέστο» • – από κηραλοιφές έως σπαρτιάτικους μέλανες ζωμούς • κι από παλαιοημερολογίτικες ονειρώξεις ως μια Ζωή την έχουμε / κι αν δεν την ψηφίσουμε / τι Βουλή θα βγάλουμε / τι θα καζαντίσουμε. •
Παρένθεση εδώ: • υποθέτω ότι θα υπάρχουν κι άλλοι αναγνώστες σαν την εκλεκτή φιλόλογο που μου έγραψε ότι «ξαφνιάστηκε» επειδή στο Υποβολείο της περασμένης Κυριακής έγραφα: • «η κοπέλα θεωρεί εαυτόν Πρωταγωνίστρια». • «Ποιο χέρι το στράβωσε;», μ’ ερώτησε, «Διότι βέβαια μόνο το εαυτήν είναι το σωστό». • «Το δικό μου το χέρι το διέπραξε», ομολόγησα, «και μάλιστα το σκέφτηκα κιόλας, στιγμιαία, το “εαυτήν” γράφοντας το “εαυτόν”, αλλά θεώρησα υπερβολικό να γράψω εαυτήν, αφού εννοούσα “θεωρεί τον εαυτό της”». • Ακου να δεις. • Εντωμεταξύ, είχα παρατηρήσει κι ένα άλλο (μόνον όταν είδα τυπωμένη τη στήλη!): • ενώ σε ένα σημείο πελαγώνω γράφοντας «οκτωκομματική» Βουλή, λίγο παρακάτω τα νερά γαληνεύουν και γράφω «οκτάμηνο». • Αν ανησυχώ; Ε, να μην; •
Υπάρχει ελπίδα να μπει στη Βουλή και το Φιδάκι ο Διαμαντής!
Δεν θα υποστείλω ωστόσο τη σημαία: • Αλιεύματα σε δύο από τα εγκυρότερα ειδησεογραφικά σάιτ: • «έφυγε κακής κακώς» – αυτό σε άρθρο του in.gr, και στον υπότιτλο, και μέσα στο κείμενο. • Και: «Εριξε χαστούκι στη Θέμις Μπαζάκα» – αυτό στο Σκάι, και λεζάντα στο εκράν, και σε κείμενο του Skai.gr. • Διότι καθιερώθηκαν πια, ως γνωστόν, και άκλιτα ελληνικά ονόματα: Χάρις, Αρτεμις, Ιρις, Αλκηστις, Πάρις, Θέμις κ.ο.κ. • Ο λαός εμίλησε. •
(Δεν χωράνε πάλι τα «μπερλουσκονικά παραλειπόμενα». Αντέχουν όμως· στο επόμενο – ελπίζω). •
Λοιπόν, πολυκομματική μάλλον η νέα Βουλή· • η οποία όμως έτσι, θα είναι «γραφική και απαξιωμένη», γκρινιάζει τώρα ο Τσίπρας. * Ο θεσπίσας την απλή αναλογική, που είναι η χαρά της εκλογικής λαϊκής αγοράς και των ωνίων της. • Μαζί με τα οποία υπάρχει ελπίδα να μπει στη Βουλή και το Φιδάκι ο Διαμαντής! • Ο γνωστός ιαματικός όφις, • που μεταμόρφωσε την ηγερία του, ως άλλος Πυγμαλίων, από κάμπια σε πολύχρωμη χρυσαλλίδα. •
Το βράδυ, τέλος, θα μάθουμε και αν απέδωσε η απότομη αριστερή στροφή που ρισκάρησε, στ’ απόνερα της Πύλου, ο απεγνωσμένος τιμονιέρης του αλιευτικού «ΣΥΡΙΖΑ» • ή αν «το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα».
