Ο σπόρος δεν ξεριζώθηκε. Τι κι αν έγινε νομοθετική προσπάθεια να θωρακιστεί η πολιτεία απέναντι στους Χρυσαυγίτες. Δεν τα κατάφερε. Τι κι αν φυλακίστηκε ο «υπαρχηγός» της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Κινεί τα νήματα από τη φυλακή. Συνολικά, αν προσθέσει κανείς τα ποσοστά τριών κομμάτων (Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση και Νίκη), η Ακροδεξιά στην Ελλάδα συγκε-ντρώνει περίπου 13%.
Ας κάνουμε μια σύντομη επανάληψη: οι ακροδεξιοί θύλακοι στην ελληνική κοινωνία δεν είναι μόνο ισχυροί αλλά μάλλον μεταμορφώνονται, μεταλλάσσονται και, πάντως, πολλαπλασιάζονται. Και επειδή συνηθίζουμε διά της φαντασίωσης να «καταργούμε» την πραγματικότητα, η οποία επιστρέφει πάντοτε δριμύτερη, καλό θα είναι να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε τις συνέπειες αντί να καμωνόμαστε ότι πέρασε η λαίλαπα ή άλλαξε και έβαλε τα ρούχα της αλλιώς.
Η χώρα χθες κόπηκε στα δύο. Οχι γιατί διχάστηκε αυτήν τη φορά. Οι πανηγυρισμοί της Νέας Δημοκρατίας για την αυτοδυναμία και το εντυπωσιακό, πράγματι, αποτέλεσμα έμοιαζαν λίγο εκτός κλίματος. Γιατί το σφίξιμο από την ακροδεξιά επέλαση δεν επέτρεπε στους περισσότερους ψύχραιμους εκλογείς να χαρούν. Τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας επαναλάμβαναν στα βραδινά πάνελ, ως κοινή γραμμή, ότι «δεν βλέπουν συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας αλλά αντιθέτως συλλογική ωρίμανση», ότι «η Νέα Δημοκρατία επιβραβεύεται γιατί έχει δείξει πραγματισμό και συνέπεια» κ.ο.κ. Ομως όσο σημαντικό κι αν ήταν για την παράταξη το πάνω από 40% ποσοστό της, όσο κι αν ήταν κεντρική πολιτική απόφαση να μην ανοίξει χθες, ημέρα νίκης, το κεφάλαιο «ακροδεξιά», η στάση της προκαλούσε, τουλάχιστον, αμηχανία. Στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας έλεγαν τα αυτονόητα, ξεπέταγαν σε μια φράση το 13% για να στραφούν στο επίτευγμα του 40%. Τι κι αν η αποχή ήταν πολύ σημαντική (άρα και η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία περιορισμένη), τι κι αν ο Κασιδιάρης πανηγύριζε από το κελί του, με αναρτήσεις του στα σόσιαλ μίντια, για τους Σπαρτιάτες. «Νενικήκαμεν» πόσταρε.
