Από τις σημαντικές μεταβολές του μετεκλογικού σκηνικού είναι η μετατόπιση του βλέμματος στο αύριο. Οι κύκλοι που ανοίγουν και κλείνουν τις τελευταίες δεκαετίες έχουν πλέον αφήσει να διαφανεί ότι ο 21ος αιώνας αρχίζει και αποδεσμεύεται από τον 20ό και πως, τουλάχιστον σε ένα επίπεδο πρακτικό αλλά και ψυχολογικό, οι αψιμαχίες της περασμένης δεκαετίας μοιάζουν εκτός τόπου και χρόνου. Το ζητούμενο, όμως, είναι οι διαφορετικές ταχύτητες προσαρμογής που αναπτύσσουν πολιτικοί σχηματισμοί, κοινωνικές ομάδες και άτομα να μην επηρεάζουν τη βασική στόχευση, την πορεία στο αύριο. Η παρελθοντολογία που κατατρώει παραδοσιακά μεγάλο μέρος του πολιτικού λόγου μοιάζει απωθητική. Τα μεγάλα ζητήματα της χώρας είναι επιτακτικά.
Στη δεκαετία του 2020, η Ευρώπη είναι πολυκερματισμένη κοινωνικά, συνεχίζοντας μια μακρά διαδικασία ανασύνταξης των κοινωνιών ήδη από το 2000. Η ευφορία της δεκαετίας του 1990 έχει ξεχαστεί, δεν έχει πλέον αντίκρισμα. Ωστόσο, το ανομοιογενές τοπίο που διαμορφώνεται στη Δύση από την κοινωνική ανασφάλεια, την απώλεια σταθερής πυξίδας και την αδυναμία αναφοράς σε συντεταγμένα και εύληπτα πρότυπα εθνικής και ψυχικής σύνδεσης δεν μοιάζει να είναι αυτό που θα σφραγίσει την εποχή μας. Αν και δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει τις δυναμικές των δυνάμεων της αντίδρασης, της άρνησης, της εσωστρέφειας και της καταστροφής, υπάρχουν παράλληλα και οι ανάλογες δυνάμεις της εξωστρέφειας, της σύνθεσης και της υπεράσπισης της πολυφωνίας. Στη χώρα μας, μετά την τραυματική εμπειρία της δεκαετίας του 2010, η ανάγκη να δούμε το αύριο αξιολογήθηκε στις πρόσφατες εκλογές ως πρώτη προτεραιότητα. Κρίσιμο ποσοστό της κοινωνίας αναλαμβάνει την υποχρέωση να δουλέψει και να συμβάλει στο εξαιρετικά δύσκολο έργο της ανόρθωσης της χώρας. Για τον λόγο αυτό είναι σημαντικό να τονίζεται αυτή η διάσταση, όχι μονομερώς, αλλά σε προτεραιότητα έναντι της υπερανάλυσης της ήττας της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή της πολυκομματικής Βουλής.
Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από το προσκήνιο της πολιτικής μάς υπενθυμίζει τους κύκλους που έχουμε αφήσει πίσω. Η καθημερινότητα και τα θέματα που θα πηγάζουν από την παραγόμενη πολιτική της κυβέρνησης θα ορίζουν το πνεύμα της εποχής τους επόμενους μήνες. Η μεγάλη δημοσιότητα που δίνεται στα μικρά κόμματα που εισήλθαν στο Κοινοβούλιο γεννάει μια δυσανάλογη εικόνα της πραγματικότητας. Το φαινόμενο χρήζει προσοχής και ανάλυσης, αλλά το μείζον στη χώρα είναι το έργο που πρέπει να παραχθεί. Αυτό ζήτησε το μεγαλύτερο και πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας.
