Η πληροφόρηση μέσω των κοινωνικών δικτύων ήταν πάντα κάπως ιδιόμορφη, καθώς φιλτράρεται μέσα από τους χρήστες που ακολουθεί κανείς. Μπορεί επίσης να γίνει τοξική, τρέφοντας την πολιτική ένταση ή στοχοποιώντας δημόσια πρόσωπα, τα οποία είμαστε όλοι όσοι χρησιμοποιούμε τα κοινωνικά δίκτυα με το πραγματικό μας όνομα. Είναι όμως επίσης μια πηγή άμεσης πληροφόρησης και ένα εργαλείο συλλογής, επεξεργασίας και μετάδοσης των ειδήσεων. Κι ας είναι η πρόσβαση στην πληροφόρηση αποσπασματική, αποτέλεσμα αλγορίθμων που περιορίζουν τις ειδήσεις στα ενδιαφέροντα της τελευταίας αναζήτησης και του δημογραφικού προφίλ κάθε χρήστη.
Φαίνεται όμως ότι αυτή η τάση θα ενταθεί ως αποτέλεσμα μιας απόφασης του δισεκατομμυριούχου ιδιοκτήτη του Twitter, Ελον Μασκ, ο οποίος έβαλε όρια στον αριθμό των tweets που μπορεί να δει κάθε χρήστης του συγκεκριμένου κοινωνικού δικτύου. Είναι ίσως μια προσπάθεια ενός επιχειρηματία, που πλήρωσε πολλά για το απόκτημά του να το καταστήσει κερδοφόρο: Για να δει κανείς περισσότερα, όπως συνηθίζουν να κάνουν δημοσιογράφοι, αναλυτές και όσοι χρησιμοποιούν το Τwitter για να ενημερωθούν, θα πρέπει να πληρώσει για να λάβει την μπλε βούλα του πιστοποιημένου χρήστη.
Για τον απλό χρήστη, όμως, η πληροφόρηση θα γίνει ακόμη πιο αποσπασματική. Κι αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη για ελεύθερη πρόσβαση σε αξιόπιστα μέσα ενημέρωσης που αξιολογούν και μεταφέρουν τις εξελίξεις με δημοσιογραφικά κριτήρια και όχι με κριτήριο τη δημοφιλία, άρα και την εμπορευσιμότητα, κάθε είδησης.
Για την ώρα, βλέποντας την ευκαιρία που αφήνει το Twitter, η εταιρεία Meta, όπως μετονομάστηκε το Facebook, έσπευσε να ανακοινώσει μια δική της αντίστοιχη πλατφόρμα, η οποία υπόσχεται απεριόριστη πρόσβαση στο υλικό των χρηστών της (υπό την αίρεση των σχετικών αλγορίθμων). Αλλά ούτε η Meta μπορεί να θεωρηθεί ως κάποια «προστάτιδα» της πληροφόρησης: μαζί με την Google, οι δύο εταιρείες απειλούν να μπλοκάρουν την πρόσβαση στις καναδικές ειδήσεις, ως απάντηση σε μια νέα νομοθεσία στον Καναδά, που τους ζητάει να πληρώνουν δικαιώματα στις ειδησεογραφικές επιχειρήσεις οι οποίες παρήγαγαν τις ειδήσεις που μεταφέρουν στις πλατφόρμες τους.
Η διαμάχη δεν αφορά μόνο στη βιωσιμότητα των δημοσιογραφικών οργανισμών, αλλά είναι ζήτημα ποιότητας της δημοκρατίας. Ο συνεκτικός δεσμός κάθε δημοκρατικής κοινωνίας είναι μια κοινή, λίγο πολύ, αντίληψη της πραγματικότητας, ώστε να επεξεργαστεί και να απαντήσει στα προβλήματα και τις ευκαιρίες κάθε εποχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αμερικανίδα γερουσιαστής Εϊμι Κλόμπουσαρ κάλεσε τις καναδικές αρχές να μην υποχωρήσουν στη διαμάχη τους με τους αμερικανικούς τεχνολογικούς γίγαντες, τονίζοντας ότι οι πολιτικοί θα πρέπει να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τις μικρές επιχειρήσεις και τον ανταγωνισμό, αλλά και να διασφαλίσουν ότι οι πολίτες έχουν πρόσβαση στα τοπικά νέα.
Αλλιώς, θα ζούμε ολοένα περισσότερο μέσα σε διαφορετικά σιλό πληροφοριών δικής μας, κατά τα φαινόμενα, επιλογής, που όμως αποξενώνουν τη νέα γενιά, διαρρηγνύουν την κοινωνική συνοχή και τελικά υπονομεύουν τη δημοκρατία.
