Το ερώτημα είναι κρίσιμο: αν δεν γινόταν viral το βίντεο με τον αλλοδαπό σερβιτόρο, βυθισμένο στο νερό να μεταφέρει την παραγγελία στα θαλάσσια κρεβάτια, το μπιτς μπαρ στη Ρόδο θα συνέχιζε ανενόχλητο τη λειτουργία του; Και αν όχι εντελώς «ανενόχλητο», άντε, με οχλήσεις οι οποίες, όμως, παραμερίζονταν με αξιοπρόσεκτη επιδεξιότητα; Δηλαδή, για να κινούνται αποτελεσματικά οι διοικητικοί μηχανισμοί και οι πολιτειακοί θεσμοί κατά της αυθαιρεσίας, θα πρέπει ή να μεσολαβεί ξυλοδαρμός (κατά… προτίμηση αρχαιολόγου), όπως στη Μύκονο, ή να καταγγέλλεται το περιστατικό στη Ρόδο ως αθλιότητα; Αλλιώς τι; Αλλιώς οι αυτοψίες θα καταλήγουν στον πολλαπλασιασμό των αυθαιρέτων, οι σφραγίσεις θα διατάσσονται αλλά θα ανακαλούνται, οι κατεδαφίσεις θα αποφασίζονται αλλά δεν θα εκτελούνται; Η συγκεκριμένη επιχείρηση στη Ρόδο, μάλιστα, είχε ανοικτούς λογαριασμούς με τον δήμο και τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου από το 2016 (σύμφωνα με το ενδελεχές και τεκμηριωμένο ρεπορτάζ του Γιώργου Λιάλιου στην «Κ»). Κανένας έλεγχος, όμως, δεν κατάφερε να βάλει φρένο στην παρανομία.
Από τη μια, οι καλοκαιρινοί μήνες και η τουριστική σεζόν, που διαρκώς επεκτείνεται, επιβάλλουν το δικό τους κράτος, και όλοι κάνουν τα στραβά μάτια για να μην το ενοχλούν. Από την άλλη, κάθε προεκλογική περίοδος προσφέρεται για πολιτικά σόου μηδενικής ανοχής. Και μετά; Πώς πορεύεται η (κάθε) κυβέρνηση; Ασχολείται περιστασιακά με τα θέματα που προκύπτουν ή σοβαρά και συστηματικά εργάζεται για να «στείλει το μήνυμα» που χρειάζεται σε κάθε μορφή αποθρασυμένου «πριγκιπάτου»; Δεν είναι μόνο η Μύκονος ή η Ρόδος τα νησιά όπου τα προβλήματα με τις «μαφίες» είναι ορατά. Δεν εκδηλώνονται, δε, μόνο με εκβιασμούς και ξυλαδαρμούς. Μολύνουν ένα ολόκληρο οικοσύστημα στους τόπους όπου δρουν. Επιπλέον, οι μαφίες έχουν το ελεύθερο να ασκούν εκφοβισμό σε όποιον παρεκκλίνει από τις δικές τους οδηγίες χρήσης, αποκαλύπτοντας μυστικά και ντοκουμέντα. Να απειλούν με μηνύσεις (το πιο κόσμιο) ή να αφήνουν υπονοούμενα για πιο… απτές παρεμβάσεις.
Αν βέβαια δεν συμβεί κάποιο γεγονός που να υπερβαίνει τις γεωγραφικές συντεταγμένες ενός νησιού, ώστε να σηκωθεί θόρυβος και να υποχρεωθούν τα επίσημα κέντρα εξουσίας να αντιδράσουν, τότε τι γίνεται; Τότε οι διάφοροι «επιχειρηματίες» (με εισαγωγικά), της αρπαχτής και της διαπλοκής, συνεχίζουν τις δραστηριότητές τους ανενόχλητοι και αμέριμνοι; Ως υπερασπιστές μιας κανονικότητας –και αυτοί– που έχουν καταφέρει να την εδραιώσουν. Χωρίς νομιμοποίηση. Με «κονέ» και ανοχή.
