Ηαυθαίρετη τουριστική υποδομή, ενίοτε μεγαλεπήβολη και εκθαμβωτική, είναι επικίνδυνη ζαριά για τους εραστές της διάρκειας. Ομως στην αναλώσιμη μεριά της πληθωρικής κατά συρροή παρανομίας, στόχος δεν είναι η διάρκεια, αλλά η μεγαλειώδης αρπαχτή στο γόνιμο πεδίο των πρόσκαιρων θερινών ονείρων. Διότι η επιχείρηση της –με κάθε δυνατή παράβαση– τουριστικής φαντασμαγορίας στηρίζεται στην εκμετάλλευση της διάθεσης για θραύση της ταξιδιωτικής κοινοτοπίας· και τότε είναι δυνατή κάθε οριακή συναλλαγή: Σου προσφέρω ανέσεις, πρίγκιπα –φαραωνικά ανάκλιντρα πάνω στην άμμο, υπερπολυτελείς ξαπλώστρες μέσα στο νερό, τείχη που απομονώνουν τους λίγους στη δροσερή γαλανή Εδέμ (ο μέσος τουρίστας επιθυμεί να βρίσκεται εκεί όπου δεν υπάρχουν τουρίστες)–, και εσύ τις ακριβοπληρώνεις πανευδαίμων· άλλωστε, αναγνωριστικό κύρους είναι πρώτα και κύρια το χρήμα. Και η αδηφάγα υιοθέτηση ριψοκίνδυνων επιχειρηματικών συμπεριφορών δεν σταματάει στις σκηνικές κατασκευές πάνω στο θερμό κορμί της άμμου που θα παστρέψουν έπειτα οι άνεμοι από τα πελάγη των ποιητών.
Η αχαλίνωτη ανοικοδόμηση σε μικρές βάσεις (περιορισμένο οδικό δίκτυο, αναντίστοιχα δίκτυα ενέργειας, ύδρευσης και αποχέτευσης, προβληματική διαχείριση απορριμμάτων) εγκαθιστά ένα εκτός κλίμακας κτιριακό μεγασύστημα που ρουφάει ομορφιά, φύση, παραδόσεις, πόρους, φυσικά και πολιτισμικά ατού, ποιότητα ζωής, καθαρότητα, ξεγνοιασιά, το μυθικό ελληνικό καλοκαίρι. Ελκύει όλο και περισσότερες αφίξεις και αγορές πολυτελών εξοχικών, υπερπληροί και ρυπαίνει, θέτοντας ημερομηνία λήξης στο ξεχωριστό ελληνικό τουριστικό προϊόν. Κάτι που μοιάζει να μην απασχολεί τους καταστροφείς, καθώς δεν αναδύονται άμεσα οι συνέπειες, όμως ούτε εν τω συνόλω την πολιτεία που παρεμβαίνει συνήθως σημειακά, σε δακτυλοδεικτούμενες ξεσκεπασμένες εστίες αυθαιρεσίας. Το επιθετικό αυτό μοντέλο ανεξέλεγκτης ανάπτυξης, απουσία αναθεωρημένων όρων, ελέγχων και κυρώσεων, δεν περιορίζεται στα λαμπερά θέρετρα. Τα κακέκτυπά του κατακυριεύουν τους ελληνικούς τόπους, στενεύοντας ασφυκτικά τα περιθώρια των μη εχόντων για διακοπές. Μια είναι η ειδική συνθήκη που διασφαλίζει τη συνέχιση της ανθρώπινης περιπέτειας στη Γη – βιωσιμότητα. Σε τούτη την προνομιούχα γωνιά της Γης την πιπιλάμε σαν καραμέλα, ενώ συχνά ενεργούμε εναντίον της. Πολλά από όσα βλέπουμε να μεγεθύνονται ανεμπόδιστα και να απαστράπτουν προκλητικά εμπρός μας δεν την εμπεριέχουν. Προφανώς, αν δεν απουσιάζουν, σίγουρα δεν εφαρμόζονται παντού οι στρατηγικές για τη μακροβιότητα ταυτόχρονα τουριστικής βιομηχανίας και ελληνικού πλεονεκτήματος. Η ανάπτυξη στον κλάδο έχει στρίψει πολλές γωνίες και έχει εισέλθει σε έναν καινούργιο δρόμο. Πού είναι οι οδοδείκτες;
