Διάβασα στην «Καθημερινή» της 5ης Ιουλίου πως οι ζημίες που προκλήθηκαν στις επιχειρήσεις από τις διαδηλώσεις στη Γαλλία εκτιμώνται στο ένα δισ. ευρώ, κάτι που ανεβάζει το συνολικό κόστος των καταστροφών σε δυσθεώρητα ύψη. Μόνο 20 εκατ. ευρώ είναι το κόστος των ζημιών στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μέσα σε έξι ημέρες συνελήφθησαν περίπου 4.000 άτομα, με μέση ηλικία τα 17 χρόνια. Εχουν γραφτεί εκατοντάδες αναλύσεις για τα κοινωνικά αίτια της εξέγερσης, άλλες τόσες για τα θρησκευτικά αίτια και όλες μαζί κατέληγαν σε ένα πολιτικό «διά ταύτα». Από όλη αυτή την κατάσταση η μόνη ωφελημένη βγήκε η Μαρίν Λεπέν.
Ενας από τους σημαντικούς λόγους της ανόδου της συντηρητικής Δεξιάς και της άκρας Δεξιάς είναι η εξεγερσιακή αντίληψη που επι- βιώνει σε ένα τμήμα της Αριστεράς.
Στη Γαλλία, αυτές τις ημέρες επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά η θεωρία των δύο άκρων. Πάντα οι εξεγέρσεις, οι καταστροφές και οι βανδαλισμοί ευνοούν τη συντηρητική Δεξιά καθώς συσπειρώνουν γύρω από τα προτάγματά της τους φιλήσυχους πολίτες. Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο ηγέτης της ακραίας Αριστεράς, ευθύς εξαρχής μίλησε για την εξέγερση των φτωχών, ενώ όταν οι καταστροφές άρχισαν να λαμβάνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις κάλεσε τους εξεγερμένους «να μην αγγίξουν τα σχολεία, τις βιβλιοθήκες και τα γυμνάσια, αφού είναι για το γενικό καλό». Μια πρόσκληση που προκάλεσε αντιδράσεις όχι μόνο από την Κεντροδεξιά, αλλά και από τους σοσιαλιστές και τους οικολόγους, καθώς ο Μελανσόν υπονοεί με αυτή τη δήλωσή του πως η καταστροφή ιδιωτικών περιουσιών είναι αποδεκτή.
Δεν είναι τυχαίο που η συντηρητική Δεξιά μαζί με την άκρα Δεξιά γνωρίζουν σημαντική άνοδο σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Είναι πολύ εύκολο να επισείουμε το φόβητρο αυτής της ανόδου, αλλά είναι άβολο και δυσάρεστο για την Αριστερά και τον ακραίο φιλελεύθερο δικαιωματισμό να καθίσουν και να αναλύσουν τα αίτια αυτού του ευρωπαϊκού φαινομένου. Είναι άβολο και δυσάρεστο διότι ένας από τους σημαντικούς λόγους της ανόδου της συντηρητικής Δεξιάς και της άκρας Δεξιάς είναι η εξεγερσιακή αντίληψη που επιβιώνει σε ένα τμήμα της Αριστεράς, και η θεωρία του πολιτικά ορθού και των ταυτοτήτων που προσπαθούν να επιβάλουν οι ελίτ της «προοδευτικής – φιλελεύθερης» διανόησης. Οι ακραίες συμπεριφορές προκαλούν ακραίες αντιδράσεις.
