Φάρμακο κατά της λήθης το αβυσσαλέο μνημονικό του Διαδικτύου. Παράδειγμα; Σκόπευα να γράψω πόσο άδικη είναι η ζωή. Είχα στον νου μου ότι ο κ. Γιώργος Φλωρίδης κατάφερε να γίνει υπουργός της Ν.Δ., του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη για να είμαστε ακριβέστεροι, παρότι κατέχει τη σφραγίδα ενός μόνο ιδιόκτητου κόμματος. Αντίθετα, ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος συνεχίζει να βολοδέρνει μακριά από τους (γαλάζιους) θώκους, κι ας διαθέτει δύο ιδιόκτητα κόμματα: τη ΡΙΚΣΣΥ (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας), ιδρυμένη το 2012, και τη Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα (2013).
Ευτυχώς το Ιντερνετ μου θύμισε ότι ο κ. Φλωρίδης δεν είναι μόνο ο ιδρυτής του Κοινωνικού Συνδέσμου, το 2011. Συνίδρυσε και την «Ωρα Αποφάσεων για το Επόμενο Κύμα Προόδου», το 2017. Εταίροι του η κ. Αννα Διαμαντοπούλου, που παραμένει «χρυσή εφεδρεία», άγνωστο τίνος και άγνωστο γιατί, και ο κ. Γιάννης Ραγκούσης, που το «επόμενο κύμα προόδου» τον έστειλε το 2019 στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Για ν’ ακούει τώρα και αυτός, από τον πάντα γλυκομίλητο κ. Τζανακόπουλο, αναθέματα για τα «βρωμοπασόκια που κατέστρεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ»· ο ηγέτης του οποίου, Αλέξης Τσίπρας, μιλούσε πια σαν κουρασμένη ρέπλικα του Ανδρέα.
Υπουργός Δικαιοσύνης πλέον ο κ. Φλωρίδης, την έκανε την γκάφα του στις προγραμματικές δηλώσεις. Μπέρδεψε τις κομματικές σφραγίδες; Νόμισε ότι μιλάει σαν πανελίστας που μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει, αληθεύει – δεν αληθεύει; Οπως και να ‘χει, βροντοφώναξε ότι «στα ζητήματα της απάτης πρέπει να έχουμε δίωξη αυτεπάγγελτα και όχι κατ’ έγκληση». Αντί όμως να συνεπάρει τη νεοδημοκρατική πτέρυγα, την πάγωσε. Ο υπουργός νόμιζε ότι κατατροπώνει τον ΣΥΡΙΖΑ, εντούτοις του χρέωνε τη νομοθέτηση του ακαταδίωκτου των τραπεζικών στελεχών, που ήταν μια ωραία πρωτοβουλία της Ν.Δ.
Γλιστρώντας πάνω στο αντισυριζαϊκό μένος του ο κ. Φλωρίδης, ομολόγησε μιαν αλήθεια που έπρεπε να μείνει άρρητη: η ασυλία των τραπεζικών ήταν ένα αντίδωρο της πολιτικής εξουσίας στην οικονομική εξουσία. «Ουδέν πρόβλημα», απεφάνθη πάντως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης. «Ο κ. Φλωρίδης εξέφρασε τις προσωπικές του απόψεις». Μα ναι. Το ξέρουμε. Οι προγραμματικές δηλώσεις είναι παλαιόθεν πεδίο ανεύθυνου αυτοσχεδιασμού. Κι ύστερα, όλοι οι υπουργοί του κ. Μητσοτάκη, και οι βουλευτές επίσης, έχουν το ελεύθερο να λένε ό,τι θέλουν. Δεν είδατε με τις υποκλοπές; Ακόμα και ο κ. Χατζηδάκης διαμαρτυρήθηκε.
