Πριν λίγες μέρες μία γυναίκα βρέθηκε δολοφονημένη. Μια τραγουδίστρια μ’ ένα μεγάλο χαμόγελο, νιάτα και όρεξη για ζωή. Με τον θάνατό της ήρθε και η σύγχυση γύρω απ’ το φύλο, το όνομα της κλπ. Τα γνωστά. Η δημοσιογραφική κάλυψη έσπευσε να διευκρινίσει ότι το άτομο ήταν τρανς, η αστυνομία είχε βιαστεί να χαρακτηρίσει λάθος το πτώμα, κάποιοι νόμιζαν ότι επρόκειτο για άντρα, ενδεχομένως γκέι. Μπέρδεμα-ή και όχι.
Το πράγμα είναι αρκετά απλό. Το κράτος αποτυγχάνει να προστατεύσει αποτελεσματικά γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα. Όχι μόνον εδώ, φυσικά, αλλά μιας που εμείς εδώ ζούμε, ας μιλήσουμε για το εδώ.
Η αστυνομία, που έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζει τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα με χλεύη και καχυποψία, μιας που πριν από λίγες δεκαετίες καλείτο να τα συλλαμβάνει και να τα διαπομπεύει, πρέπει να εκπαιδευτεί, να αναβαθμιστεί και να γαλουχήσει σωστά το δυναμικό της. Aλλωστε, τόσα νέα άτομα εντάσσονται στα σώματα κάθε χρόνο, αποκλείεται να πέφτουν από το διάστημα, κάτι πάει στραβά στην εκπαίδευση ή το γενικό κλίμα.
Οι γυναικοκτονίες θα επιμείνουν όσο η προσφυγή στην αστυνομία είναι ένα εξευτελιστικό ή απομακρυσμένο ενδεχόμενο για τη γυναίκα που κινδυνεύει
Φοβάμαι πως στην πράξη η δολοφονία μιας τρανς στους περισσότερους ανθρώπους προκαλεί ένα αδιάφορο ανασήκωμα του ώμου, οριακά καταπίνουν ένα «τα ‘θελε και τα ‘παθε». Ωστόσο, οι γυναικοκτονίες θα επιμείνουν όσο η προσφυγή στην αστυνομία είναι ένα εξευτελιστικό ή απομακρυσμένο ενδεχόμενο για τη γυναίκα που κινδυνεύει (τρανς ή μη).
Ειδικά σε περιπτώσεις ψυχικής και σωματικής κακοποίησης στο σπίτι, η παρουσία του κράτους στο πλάι των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων μέσα από τα όργανά του είναι, κυριολεκτικά, θέμα ζωής και θανάτου. Είναι κρίσιμο κορίτσια και ΛΟΑΤΚΙΑ+ να αισθανθούν ότι η πολιτεία είναι με το μέρος τους και θα παρέμβει αποτελεσματικά όποτε κάποιος τα απειλεί, τα τραμπουκίζει ή δεν τα θέλει.
Τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ πρέπει να αισθανθούν ότι δεν έχουν μόνο το δίκιο με το μέρος τους, αλλά και τους νόμους της συντεταγμένης πολιτείας
Γιa αυτό κι η θέσπιση του γάμου και της τεκνοθεσίας για όλους έχει καθυστερήσει πολύ. Η βουλή ψηφίζοντας το γάμο και την τεκνοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, εκτός από τις προφανείς νομικές συνέπειες, θα στείλει μήνυμα αποδοχής και συμφιλίωσης προς τα παιδιά που τώρα ανακαλύπτουν το φύλο και αρχίζουν να απολαμβάνουν τη σεξουαλικότητά τους, προς τα άτομα που ψάχνουν στην Ευρώπη μια ζωή σεβασμού και εκτίμησης, όπως η δολοφονημένη, λαμπερή Anna, αλλά και προς τις οικογένειες που υπάρχουν και έχουν δύο γονείς του ίδιου φύλου ή έναν κουήρ γονιό και αντιμετωπίζονται σαν αόρατες. Τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ πρέπει να αισθανθούν ότι δεν έχουν μόνο το δίκιο με το μέρος τους, αλλά και τους νόμους της συντεταγμένης πολιτείας, ότι τα όργανα και οι αρχές του κράτους είναι σε ετοιμότητα να τούς προσφέρουν προστασία και φροντίδα.
Πρέπει να δημιουργηθεί ένα πλέγμα ασφάλειας και θεσμικής εμπιστοσύνης γύρω τους, ώστε να αισθάνονται λιγότερο άγχος ή ενοχή όταν χρειάζονται προστασία από τις αρχές. Με τις σωστές παρεμβάσεις υπέρ τους θα απαλυνθούν και οι ανισότητες που σχετίζονται με την πρόσβαση στις αρχές λόγω της μόρφωσης και του εισοδήματος των ίδιων των ΛΟΑΤΚΙΑ+. Oπως εύκολα φαντάζεται κάνεις, αλλιώς μπαίνουν στο Αστυνομικό Τμήμα οι άνθρωποι ανάλογα με το επάγγελμά τους, τα εκπαιδευτικά τους προνόμια, την οικονομική ισχύ τους και το γενικό κύρος τους.
Μια μελαμψή μετανάστρια τρανς τραγουδίστρια, δύσκολα θα ζητούσε προστασία από την αστυνομική και εισαγγελική αρχή κι αυτό είναι πρόβλημα. Χρειαζόμαστε μια επανεξέταση της σημασίας της ασφάλειας γι αυτούς που η τρωτότητά τους είναι εγγενής στις συνθήκες της ζωής τους. Τόσο μακρινή ουτοπία είναι μία αστυνομία που θα ξέρει να συμπεριφερθεί σωστά σε γκέι αγόρια που τα έδιωξαν οι γονείς τους ή σε τρανς γυναίκες που απειλούνται;
