Στην Ευρώπη συναντάμε τη «μέγιστη ποικιλομορφία στον ελάχιστο χώρο», είχε πει ο Μίλαν Κούντερα, έχοντας αφήσει πίσω την Τσεχοσλοβακία, που βρισκόταν κάτω από το σοβιετικό άρβυλο, για το πολυποίκιλο, γόνιμο οικοσύστημα του Παρισιού. Ο εξόριστος βρήκε μια ευρύχωρη, πολυδιάστατη Ευρώπη, βασισμένη στις αρχές του ανθρωπισμού, που για πολλές δεκαετίες κατάφερε να παραμερίσει τις τριβές που είναι συστατικό στοιχείο της συνύπαρξης διαφορετικών λαών, ομάδων και παραδόσεων. Οι μνήμες του πρόσφατου πολέμου και η νομή μιας πρωτοφανούς ευημερίας ήταν η συγκολλητική ουσία. Τώρα, για ποικίλους λόγους, η εμπιστοσύνη πολλών στην Ε.Ε. φθίνει, το οικοσύστημα στο οποίο αναπτυχθήκαμε απειλείται. Οχι τόσο από την πραγματική διαφορετικότητα, αλλά από διάφορες πολιτικές ομάδες που, ενώ είναι ιδίων αντιλήψεων, απεχθάνονται η μία την άλλη – και, όλες μαζί, την Ενωση.
Στη Γερμανία, της οποίας η πορεία θα καθορίσει και το μέλλον της Ευρώπης, το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) πρωτοεμφανίστηκε στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, εκμεταλλευόμενο τη δυσαρέσκεια πολλών Γερμανών για τη στήριξη προς την Ελλάδα. Στη συνέχεια, μεταπήδησε από το ένα ζήτημα επικαιρότητας στο άλλο, καταγγέλλοντας τη μετανάστευση, τα εμβόλια, τα μέτρα για την κλιματική κρίση. Πριν από λίγες ημέρες, για πρώτη φορά, η AfD εξέλεξε δύο δημάρχους, σε μικρές κοινότητες στην ανατολική Γερμανία. Αυτό από μόνο του δεν θα σήμαινε πολλά εάν δημοσκοπήσεις δεν έδειχναν ότι η AfD ίσως πρωτεύσει σε εκλογές σε τρία ανατολικά κρατίδια τον Σεπτέμβριο. Σε εθνικό επίπεδο, το κόμμα είναι δεύτερο σε δημοσκοπήσεις, μετά το CDU/CSU, μπροστά από τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού (SPD, Πράσινοι, Ελεύθεροι Δημοκράτες).
Στις επόμενες ευρωεκλογές του Ιουνίου, η AfD και κόμματα με παρόμοιες θέσεις σε άλλες χώρες της Ε.Ε. (μεταξύ αυτών η Ελλάδα) πιθανώς να κατακτήσουν αρκετές έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκεί, τα μέλη τους θα διατυμπανίζουν το πόσο διαφορετικοί, πόσο ανώτεροι και πόσο αδικημένοι είναι οι ίδιοι και οι λαοί τους. Με παρόμοια επιθετικότητα και συνωμοσιολογία, με εύκολες υποσχέσεις και ανεύθυνες καταγγελίες, θα ενώσουν τα βέλη τους εναντίον της Ε.Ε. Η άμυνα της Ενωσης βασίζεται στην ενεργό συμμετοχή πολιτών όλων των χωρών εναντίον της κοινής απειλής ενός τεχνητού διχασμού.
