«Να διαλυθεί άπαξ και διά παντός η οσμή φόβου και ανομίας στα πανεπιστήμια, που ευδοκιμεί εκεί και πουθενά αλλού στη χώρα», έλεγε από το βήμα της Βουλής τον Φεβρουάριο του 2021 η τότε υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως. Ηταν τη μέρα που ψηφίστηκε το σχέδιο νόμου για τα πανεπιστήμια, στο οποίο υπήρχε και η περίφημη πανεπιστημιακή αστυνομία, οι Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος (ΟΠΠΙ), οι οποίες θα στελεχώνονταν από κατώτερους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. και ειδικούς φρουρούς, με εκπαίδευση για την αποστολή τους στον χώρο των ΑΕΙ.
Τελικά, αυτό που για την ώρα τουλάχιστον διαλύεται είναι η πανεπιστημιακή αστυνομία, αν και η κυβέρνηση δεν θέλει να μιλάει για διάλυση αλλά για επανασχεδιασμό. Για την ανομία στα πανεπιστήμια μπορούμε να συνεχίσουμε να διατυπώνουμε απόψεις, να προτείνουμε λύσεις, να παρακολουθούμε ποιες πρακτικές ακολουθούν στο εξωτερικό για την ασφάλεια και την ηρεμία στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, που δεν υιοθετούμε στην Ελλάδα.
Η αλήθεια είναι πως το σχέδιο αυτό δεν ξεκίνησε καθόλου καλά, γιατί επί της ουσίας δεν ήταν σχέδιο. Δεν υπήρχε οργάνωση και σοβαρή σκέψη, δεν είχαν μελετηθεί σωστά όλες οι παράμετροι, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει, για ένα μέτρο που η εφαρμογή του ήταν δύσκολη πολιτικά, αλλά κυρίως επιχειρησιακά. Επίσης, η κυβέρνηση στα λόγια εμφανιζόταν αποφασισμένη, εξέπεμπε όμως μια διαρκή αμφιθυμία, που έμοιαζε με παρατεταμένη προαναγγελία κατάργησης της πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Αλλωστε η εικόνα των μελών των ΟΠΠΙ που έστεκαν στο πεζοδρόμιο απέναντι από τις πύλες του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ και απλώς υπέμεναν αμήχανα τα συνθήματα των φοιτητών ήταν ένα κακό θέατρο.
Ας δεχθούμε όμως ότι η κυβέρνηση δεν θα καταργήσει την πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά θα τη σχεδιάσει εκ νέου. Μήπως πρέπει να προηγηθεί μια συνεννόηση αυτή τη φορά; Να επιδιωχθεί μια συμφωνία στη βάση κοινών επιδιώξεων; Ή έστω να γίνει μια σοβαρή συζήτηση, που δεν θα είναι ιδεολογικοπολιτικά φορτισμένη αλλά ειλικρινής; Πράγματι υπάρχει πρόβλημα που σέρνεται εδώ και δεκαετίες. Ομως, βασική προϋπόθεση για να στεφθούν με επιτυχία μέτρα με αυξημένο βαθμό δυσκολίας, που έχουν στόχο να σπάσουν νοοτροπίες δεκαετιών, είναι η πολιτική συναίνεση. Σε κανένα σημείο και από κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης, έστω κι αν η επιχειρηματολογία τους ήταν διαφορετική, δεν υπήρξε συναίνεση για τη σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Για να μην ξαναγίνουμε στο ίδιο έργο θεατές, η κυβέρνηση χρειάζεται συμμαχίες, εντός και εκτός των πανεπιστημίων. Η βία στα ΑΕΙ είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν χωράει πειραματισμούς στο πόδι.
