Τα θετικά μηνύματα από τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο Βίλνιους δίνουν μια ευκαιρία στις δύο χώρες να εξασφαλίσουν μια ήρεμη συνύπαρξη χωρίς κανείς να προδιαγράψει τη διάρκειά της. Από τη γεωγραφία οι δύο χώρες είναι καταδικασμένες να συνυπάρχουν και με κάποιο τρόπο να προχωρούν χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν μεταξύ τους για να λύσουν τις όποιες διαφορές τους ή ακόμη και για τις διεκδικήσεις που προωθεί συστηματικά η Αγκυρα. Δεν περιμένει κανείς βεβαίως μια συνάντηση κορυφής να λύσει ως διά μαγείας όλα τα εκκρεμή ζητήματα, αλλά ο χρόνος που κερδίζεται από αυτόν τον διάλογο είναι προς όφελος και των δύο χωρών.
Ισως χρειαστεί να περάσουν ακόμη πολλές γενιές για να λυθούν οριστικά οι (υπαρκτές και ανύπαρκτες) διαφορές, αλλά όσο η τουρκική κοινωνία ωριμάζει γίνεται περισσότερο απαιτητική προς την εκάστοτε ηγεσία της. Ο εθνικισμός θα μπορούσε να τιθασευτεί στη γείτονα καθώς δεν υπάρχει από μόνος του αλλά επειδή η ηγεσία της χώρας τον καλλιέργησε συστηματικά και σκόπιμα προς εσωτερική κατανάλωση. Αυτή η πολιτική που ενδεχομένως εξυπηρέτησε προεκλογικές σκοπιμότητες αλλά μακροπρόθεσμα βλάπτει σοβαρά τα συμφέροντα και της Τουρκίας δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πάντα. Φαίνεται πως τώρα είναι η στιγμή όχι απαραίτητα για άλματα αλλά για μικρά βήματα προσέγγισης με μια πιο ορθολογική εξωτερική πολιτική. Η γειτονική χώρα έχει ανάγκη αυτή την ηρεμία για να επιστρέψει και σε μια πιο λογική διαχείριση των οικονομικών της για να ξεφύγει από τον κύκλο της απειλούμενης καταστροφής. Ο Τούρκος πρόεδρος με την απολυταρχική εξουσία που διαθέτει σε ένα ανελεύθερο για τα δυτικά πρότυπα καθεστώς, έχει τη δυνατότητα να επιβάλει όποια πολιτική θέλει στη χώρα του καθώς ελέγχει απολύτως όλους τους θεσμούς. Δεν υπάρχει συνεπώς ζήτημα αν μπορεί αλλά μένει να αποδειχτεί αν εκτιμά ότι αυτό είναι προς το συμφέρον του.
Κάθε μήνας ή χρόνος που περνάει με ηρεμία είναι τεράστιο κέρδος και για τις δύο χώρες.
Από την άλλη πλευρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως κυρίαρχος πολιτικά στο εσωτερικό και με αναβαθμισμένο ηγετικό προφίλ στην Ευρώπη και στους συμμάχους πέραν του Ατλαντικού δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από αυτή την προσπάθεια προσέγγισης. Αντιθέτως, με ισχυρή άμυνα που διαρκώς ενισχύεται και διεύρυνση των συμμαχικών δεσμών νιώθει περισσότερο άνετα από κάθε άλλη φορά να κάνει βήματα προσέγγισης με την Τουρκία. Προφανώς και δεν έχει αυταπάτες ότι εκείνος θα λύσει όλα τα προβλήματα ούτε παρωπίδες για να μη βλέπει τη μεγάλη εικόνα, αλλά κάθε βήμα που εξασφαλίζει ηρεμία στο Αιγαίο είναι κέρδος για τη χώρα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η ηρεμία σημαίνει λιγότερες λειτουργικές δαπάνες στην άμυνα και φυσικά θετική συμβολή στο επενδυτικό κλίμα που επιδιώκει να βελτιώσει η χώρα καθώς οι ξένες επενδύσεις κάνουν τη διαφορά στην επίτευξη των στόχων.
Οι επόμενοι μήνες φαίνεται ότι θα κυλήσουν με ηρεμία και αν δεν προκύψει κάποια έκπληξη οι δύο πλευρές θα πάνε έτσι τουλάχιστον έως το φθινόπωρο για τη συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας στη Θεσσαλονίκη. Κάθε μήνας ή χρόνος που περνάει με ηρεμία είναι τεράστιο κέρδος και για τις δύο χώρες.
