Ηταν μια γνήσια, ευκλείδεια εισαγωγή, ανάλογη των υψηλών προσδοκιών που έχει καλλιεργήσει χρόνια τώρα στο fun club του ο πρώην υπουργός Οικονομικών: «Στο Γουίμπλεντον, στο τένις, κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες καιρικές συνθήκες, ο πρώτος διαιτητής δίνει την άδεια να μπορούν να βγάλουν όλοι τα σακάκια τους. Ετσι συμβουλεύτηκα κι εγώ τον πρώτο διαιτητή, ο οποίος μου έδωσε την άδεια να βγάλω το σακάκι μου». Φυσικά, η μεταφορά της προφορικής απόδοσης της κοιτίδας του βρετανικού τένις στο χαρτί, έτσι όπως εντελώς ανεπιτήδευτα την ξεστόμισε το δεύτερο κατά σειρά στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνει υποψήφιο για την προεδρία του κόμματος, καταστρέφει τη μοναδική ατμόσφαιρα που μόνο ένας Ευκλείδης Τσακαλώτος μπορεί να δημιουργήσει κατά τη διάρκεια συνήθως πλαδαρών πολιτικών διαδικασιών. Η ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του δεν ανήκει σίγουρα σε αυτή την κατηγορία, αν και η τριαντάλεπτη ομιλία που ακολούθησε δεν είχε άλλες παρόμοιες στιγμές. Εξάλλου, το καλό χιούμορ, και κυρίως η υπερεπένδυση σε αυτό, είναι, όπως όλοι γνωρίζουμε, σπορ των ελίτ, και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε ο Τσακαλώτος χθες στο Impact Hub Athens στου Ψυρρή θα ήταν μια αναιδής επίδειξη της κοινωνικής του θέσης και μάλιστα μπροστά σε ένα ακραιφνώς συριζαϊκό ακροατήριο. Πάντως, για την ιστορία, η αντίστοιχη εισαγωγή της Εφης Αχτσιόγλου την Τετάρτη στο Ωδείο Αθηνών ήταν η εξής: «Σας ευχαριστώ που ήρθατε. Σας κάλεσα σήμερα εδώ για να ανακοινώσω την υποψηφιότητά μου για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.». Γουίμπλεντον – Ωδείο Αθηνών, σημειώσατε 1. Δεν ήταν η μοναδική διαφορά ανάμεσα στους δύο πρώτους διεκδικητές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η ομιλία της Αχτσιόγλου ήταν πολύ πιο σύντομη σε διάρκεια, αρκετά πιο γενικόλογη, πιο οραματική και πιο συναισθηματική (μετάφραση σε απλά ελληνικά: πιο «αριστερή» δηλαδή), χωρίς την παραμικρή «μπηχτή» για τον πατριάρχη του κόμματος Αλέξη Τσίπρα. Αντίθετα, η αγγλοσαξονική ιδιοσυγκρασία του Τσακαλώτου του επέτρεψε πιο τολμηρές παραδοχές. «Θέλω ένα κόμμα που δεν λαϊκίζει, που απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, που ακούει αλλά λέει συγχρόνως ότι αυτοί είμαστε, έχουμε πολλά να σας πούμε, να κάνουμε για εσάς, θα υπάρχουν πράγματα που δεν συμφωνείτε, που δεν είστε μαζί μας, αλλά αυτό είμαστε. Ενα κόμμα που θα λέει πως εννοούμε αυτά που λέμε και λέμε αυτά που εννοούμε».
Η αγγλοσαξονική ιδιοσυγκρασία του Ευκλείδη Τσακαλώτου του επέτρεψε πιο τολμηρές παραδοχές.
Κάπως έτσι, το «αριστερόμετρο» βγήκε και στις δύο ομιλίες. Πιο εύγλωττος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, τόνισε ότι στη δική του σύλληψη «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει κομμάτι της Αριστεράς». Η Εφη Αχτσιόγλου, από την πλευρά της, επιχείρησε να τονώσει κάπως ένα πιο «κεντρώο» προφίλ. Οσο για τον «ελέφαντα στο δωμάτιο», δεν υπάρχει (ακόμη) ξεκάθαρη απάντηση. Ο Τσακαλώτος δείχνει να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν μιλάει, παρά τις δυσκολίες που του βάζουν τα νέα ελληνικά. Η Αχτσιόγλου δεν φαίνεται να διαθέτει κάποιο επικοινωνιακό άστρο, αλλά έχει τη συμπαθητική συστολή μιας εκκολαπτόμενης Τζασίντα Αρντερν α λα ελληνικά. Ο αγώνας μόλις άρχισε· όχι στο Γουίμπλεντον αλλά στην πλατεία Κουμουνδούρου.
