Δεν έχω τις γνώσεις για να υποστηρίξω πως για τα πάντα ευθύνεται η κλιματική αλλαγή, ούτε βεβαίως μπορώ να ασπασθώ την άποψη πως η συνεχής επίκλησή της αποτέλεσε τον προπομπό του «πολιτικά ορθού».
Το μόνο σίγουρο είναι –όπως συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις–πως πάνω στην κλιματική αλλαγή κτίστηκαν και κτίζονται καριέρες. Πολιτικές, ακαδημαϊκές, δημοσιογραφικές.
Κάθε θεωρία, κανονικά θα πρέπει να τεκμηριώνεται από γεγονότα. Από το γυμνάσιο ακόμη μαθαίναμε για την απόδειξη, άνευ της οποίας δεν υπάρχει θεωρία, παρά μόνον λόγια. Χωρίς να θέλει η ταπεινότητά μου να αμφισβητήσει τα περί κλιματικής αλλαγής, εντούτοις είμαι υποχρεωμένος να κάνω μια βουτιά στον χρόνο, τότε που η θεωρία της κλιματικής αλλαγής εκινείτο προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Πριν από 40 χρόνια οι επιστήμονες υποστήριζαν πως η ρύπανση της ατμόσφαιρας από τις δραστηριότητες του ανθρώπου θα εμπόδιζε τις ηλιακές ακτίνες να φτάσουν στη Γη κι έτσι το ψύχος που θα ενέσκηπτε θα άλλαζε τη ζωή στον πλανήτη μας. Μάλιστα, οι επιστήμονες προσδιόριζαν και την τάξη μεγέθους της πτώσης της θερμοκρασίας.
Σήμερα, προφανώς αυτή η θεωρία έχει εγκαταλειφθεί. Τώρα μιλούν για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μιλούν για το λιώσιμο των πάγων με τις καταστροφικές συνέπειες και για τις πυρκαγιές που θα δοκιμάζουν όλον τον κόσμο.
Ο κοινός νους, πάντα υποψιασμένος, προσπαθεί να καταλάβει πώς είναι δυνατόν επιστήμονες –δηλαδή άνθρωποι που έχουν ως εργαλείο την απόδειξη και τη λογική επεξεργασία δεδομένων– μέσα σε τέσσερις δεκαετίες να έχουν αναπτύξει δύο τόσο αποκλίνουσες θεωρίες. Δύο θεωρίες που έχουν ένα κοινό σημείο: και οι δύο προαναγγέλλουν την καταστροφή του πλανήτη μας.
Εγώ, ένας απλός πολίτης, που δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αυθεντία της μονίμως θυμωμένης Γκρέτας Τούνμπεργκ, θυμάμαι τον καύσωνα του 1977 και του 1987, τον πρωτοφανή χιονιά του 1963 –τον θυμάμαι γιατί έκλεισαν για 15 ημέρες τα σχολεία–, τις πυρκαγιές του 1981 στην Αθήνα, την καταστροφή της Θάσου το 1985 και διερωτώμαι: αφού τότε δεν υπήρχε η κλιματική αλλαγή, πώς τεκμηριώνεται η εμφάνιση αυτών των ακραίων φαινομένων, πολύ πιο ακραίων από ανάλογα των τελευταίων ετών; Μια αφελής απορία.
