Και αγγλομαθείς να μην είμαστε, στον αθλητισμό καταλαβαίνουμε γρήγορα τι εστί ροτέισον. Τ’ ακούμε και το διαβάζουμε τόσες φορές, ιδίως στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο, που όχι μόνο πιάνουμε το νόημά του αλλά στο τέλος πιάνουμε και καβγά στα σόσιαλ μίντια για το «πολύ σφιχτό ροτέισον» του προπονητή της ομάδας μας.
Στην πολιτική όμως ποιαν ακριβώς σημασία θα μπορούσε να έχει το ροτέισον; Μήπως πρόκειται για έναν ακόμα ατυχή δανεισμό όρου από το αθλητικό ιδιόλεκτο προς πολιτική χρήση, όπως είχε συμβεί και με την περιβόητη «καλή χημεία» που επικαλούνταν μονότονα ο κ. Αλέξης Τσίπρας όταν αναφερόταν στον κ. Πάνο Καμμένο; Οργανική (μεταφορικώς) την υπέθετε τη χημεία αυτή ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ανόργανη προέκυψε. Αυτό ήταν και το φυσικό. Το «ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις» δεν ειπώθηκε άνευ λόγου.
Το «ροτέισον» το εισήγαγε στο πολιτικό λεξιλόγιο ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης λίγο πριν από τη δεύτερη κάλπη. «Ολοι στο ροτέισον», είχε πει τότε, εννοώντας ότι ουδείς υπουργός των ετών 2019-2023 θα παρέμενε στο πόστο του. Η κυκλική εναλλαγή, η περιστροφή, θα αφορούσε τους πάντες. Πλην μιας, όπως απέδειξε η ορκωμοσία του νέου –πολυπληθώς ολιγομελούς– κυβερνητικού σχήματος. Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη διατήρησε το αξίωμά της για μια ντουζίνα λόγους.
Το ροτέισον λοιπόν μετακίνησε τον κ. Βασίλη Κικίλια από το Τουρισμού στο Πολιτικής Προστασίας, τον κ. Νίκο Δένδια από το Εξωτερικών στο Αμυνας κ.ο.κ. Ενας υπουργός, σκέφτεσαι, ή επιτυγχάνει ή αποτυγχάνει.
Αν πέτυχε, γιατί να τον απομακρύνεις; Γιατί να μην τον αφήσεις στον ίδιο θώκο, να τα πάει ακόμα καλύτερα, έμπειρος πια; Κι αν απέτυχε, ή ήταν άχρους και άοσμος, γιατί πρέπει να του δοθεί και δεύτερη ευκαιρία παιδιάς εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος;
Δεν υπάρχουν απαντήσεις επειδή δεν υπάρχουν ερωτήματα που να έχουν νόημα στον κόσμο ενός αρχηγού.
Γι’ αυτόν το ροτέισον, κάτι σαν το παιχνίδι των μουσικών καρεκλών με τον ίδιο αυλητή, είναι πειρασμός, «τεμπτέισον». Συνιστά την απόλυτη και απολαυστικότερη επικύρωση της υπεροχής του. Κάνει ροτέισον επειδή μπορεί να το κάνει. Σοβαρότερος λόγος δεν υπάρχει.
