Διαβάζω σε αντιπολιτευόμενες εφημερίδες: «Σε ρόλο παρατηρητή ο πρωθυπουργός με τον Κικίλια» και διερωτώμαι τι θα μπορούσαν να κάνουν την ώρα της φωτιάς. Να πάρουν τις μάνικες και να τρέχουν στους τόπους των πυρκαγιών, το βρίσκω ακραίο και αντιπαραγωγικό. Δεν είναι αυτή η δουλειά τους. Να βρίσκονται μέσα στο κέντρο επιχειρήσεων και να συντονίζουν την κατάσβεση, αυτό μου θυμίζει το γελοίο και ξεπερασμένο πλέον «κατόπιν εντολών του πρωθυπουργού». Ευτυχώς έχουμε καιρό να το ακούσουμε. Υπάρχουν οι υπεύθυνοι των επιχειρήσεων που λαμβάνουν τις αποφάσεις και συντονίζουν τις κινήσεις των πυροσβεστών. Νομίζω πως ουδείς θέλει να έχουμε έναν πρωθυπουργό-πυροσβέστη, γιατί αυτό μας παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Συνεπώς, στις περιπτώσεις φυσικών καταστροφών ποιος είναι ο ρόλος ενός πρωθυπουργού; Τι ζητούν οι πολίτες από αυτόν; Το αυτονόητο και προφανές: να εκφράζει το ανθρώπινο ενδιαφέρον του για την καταστροφή και να συμπαραστέκεται ηθικά και υλικά στους πληγέντες. Να μην προκαλεί με την αδιαφορία του και να λέει όσο το δυνατόν λιγότερα την ώρα της μάχης. Και φυσικά να δείχνει εμπιστοσύνη και ευγνωμοσύνη σε όλους όσοι μάχονται ακατάπαυστα στην πρώτη γραμμή του πυρός. Λίγα πράγματα είναι αρκετά, καθώς η υπερβολή πάντα κουράζει και πολλές φορές φέρνει επικοινωνιακά τα αντίθετα αποτελέσματα. Ετσι, όσοι προσπαθούν σε καταστάσεις φυσικών καταστροφών να καταστήσουν πρωταγωνιστή τον εκάστοτε πρωθυπουργό, διαπράττουν σοβαρό λάθος. Πρωταγωνιστές είναι αυτοί που δίνουν τη μάχη με τις φλόγες, οι διασώστες, οι εθελοντές που συνδράμουν. Οι πρωθυπουργοί έχουν τα δικά τους πεδία για να διακριθούν.
Από την άλλη πλευρά και η αντιπολίτευση επιδιώκει να αποκομίσει πολιτικό όφελος από μια καταστροφή. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν θεωρήσει υπεύθυνο τον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς. Ετσι παίζεται το πολιτικό παιχνίδι. Οι κυβερνήσεις επικαλούνται τα έκτακτα φαινόμενα που δεν αντιμετωπίζονται και η αντιπολίτευση καταγγέλλει την κυβερνητική ανεπάρκεια.
Εννοείται πως κάποια στιγμή, όταν η αντιπολίτευση γίνει κυβέρνηση, οι ρόλοι αντιστρέφονται και το έργο αενάως επαναλαμβάνεται.
Συμπερασματικά: Οι πρωθυπουργοί δεν είναι πυροσβέστες. Ετσι, ας μην τους ζητάμε να κάνουν πράγματα που δεν μπορούν και οι παρατρεχάμενοι ας μην τους αποδίδουν ικανότητες που δεν έχουν.
