H αλλαγή κοινωνικού υποδείγματος πρέπει να είναι η πρώτη επίπτωση της νέας καταστροφής στην Αττική. Ανάμεσα σε όσα πολύ σωστά εξήγγειλε η κυβέρνηση στις πρώτες ιεραρχήσεις της, θα πρέπει να προσθέσει την αποκατάσταση της ισορροπίας στη φύση σε όλη τη χώρα. Και αυτή η προτεραιότητα συνδέεται άμεσα με την οικονομία, τον τουρισμό, την κοινωνική συνοχή και την ανθεκτικότητα. Είναι μια επιλογή για το μέλλον.
Οσο αυτονόητο κι αν ακούγεται, δεν είναι ακόμη κοινή συνείδηση. Πολίτες αυτής της χώρας έχουν ευθύνη, όπως ευθύνη έχουν και οι Αρχές. Είναι φαινόμενο με πολιτισμική διάσταση. Οπως η αποκατάσταση της φύσης συνδέεται με την προστασία του οικοσυστήματος, άλλο τόσο συνδέεται και με τη βελτίωσή του. Συνδέεται με νέες πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες, με νέες ερμηνείες της ατομικής και κοινωνικής ευημερίας, με νέους τρόπους να δει κανείς τον εαυτό του ως μέρος ενός οικοδομήματος. Ο άνθρωπος ως μέρος του όλου.
Η προσέγγιση που ζητεί η εποχή μας δεν είναι κατ’ ανάγκη αντιαναπτυξιακή ή οικολογική, όπως την εννοούσαν οι πράσινοι των περασμένων δεκαετιών. Η νέα προσέγγιση αντλεί από την επιστήμη και την τεχνολογία και ωθεί τις κοινωνίες μπροστά με έναν τρόπο ολιστικό. Η νέα οικονομία εμπεριέχει τη νέα κοινωνία. Προέρχεται από αυτήν. Η προστασία της φύσης πηγάζει από την αλλαγή του υποδείγματος. Είναι ίσως αυτό που θα χαρακτηρίσει τον 21ο αιώνα.
Κατ’ επέκταση η αποκατάσταση της φύσης με τρόπο ολιστικό εγείρει αναπόφευκτα και επιτακτικά τα ερωτήματα για το μέλλον της Αθήνας, αν σταθούμε στην Αττική. Είναι σαφές πως η ασφυκτικά δομημένη Αθήνα απηχεί αντιλήψεις μιας παρωχημένης εποχής. Αν η πόλη έχει θερμοκρασίες άνω των 30 βαθμών από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, τότε είναι παραπάνω από σαφές πως η βιωσιμότητα της πρωτεύουσας επιβάλλει σχεδιασμό και λήψη τολμηρών μέτρων. Νέα υλικά δόμησης, απελευθέρωση εκτάσεων, φύτευση χιλιάδων δένδρων, ενοποίηση οικοδομικών τετραγώνων με κοινόχρηστους κήπους, επίστρωση ή και φύτευση των ταρατσών, μέτρα για την αποσυμφόρηση των δρόμων, δημόσιες συγκοινωνίες. Τα αυτονόητα δηλαδή.
Η Αττική, από το Σούνιο έως τα Μέγαρα και από τον Ωρωπό έως την Ελευσίνα είναι ένα αδιαίρετο σύνολο. Η αστικοποίηση έχει κανόνες και οι πολίτες έχουν ευθύνες και υποχρεώσεις. Η πολιτεία οφείλει να σχεδιάζει και να προβλέπει σε βάθος δεκαετιών.
