Η νέα γ.γ. Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Ζέφη Δημαδάμα, διαγραφέν πλέον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, έχει προκαλέσει στους καλοπροαίρετους έκπληξη και στους κακοπροαίρετους φθόνο και μίσος με την απόφασή της.
Αντιδρούν στελέχη του χώρου της γιατί «πρόδωσε την παράταξη για μια καρέκλα», του ΣΥΡΙΖΑ γιατί «ξεπλένει τη Μαξίμου Α.Ε.», της Ν.Δ. γιατί άλλη μια «μουσαφίρισσα» στρογγυλοκάθεται στο σαλόνι της εξουσίας εκτοπίζοντας μέλη της «οικογένειας».
Κανείς δεν λέει ότι δεν είναι κατάλληλη για το αξίωμα, το αντίθετο, αλλά δικάζεται για τις προθέσεις της, ότι έγινε Σλούκας της πολιτικής αλλάζοντας, από ιδιοτέλεια και μόνο, χρώμα φανέλας σε ένα βράδυ.
Φυσικά ο διασυρμός της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα έχει πολύ μικρότερη σημασία και διάρκεια από το έργο που ανέλαβε και για το οποίο θα κριθεί τελικά. Εκεί θα φανεί αν πούλησε την ψυχή της στον διάβολο, δηλαδή αν απεμπόλησε τις αρχές της για την καταπολέμηση των στερεοτύπων και τη συμπερίληψη και αν είχε την ικανότητα να αντιμετωπίσει το χάος των συναρμοδιοτήτων, των συντεχνιακών αντιστάσεων και των διοικητικών αγκυλώσεων που εμποδίζουν οποιαδήποτε μεταρρύθμιση.
Μέχρι τότε ο κανιβαλισμός της μας προσφέρει τη δυνατότητα να αναρωτηθούμε τι ακριβώς εννοεί ο Ν. Ανδρουλάκης όταν προτείνει την επιλογή γ.γ. με υπερκομματικά κριτήρια, αν όχι αυτό, τι πρέπει να κάνει ένα κομματικό στέλεχος που περιθωριοποιείται άδικα εκτός από το να τα παρατήσει, πόσο ισχυρή είναι η ευκολία της ισοπέδωσης και της κραυγής, «όλοι το ίδιο είναι», πόση ανθεκτικότητα πρέπει να έχει ένας, πόσο μάλλον μία, πολιτικός για να φτάσει κάπου, αν δεν υποστηρίζεται από χορηγούς και ισχυρούς προστάτες.
Κανείς δεν λέει ότι δεν είναι κατάλληλη για το αξίωμα της γ.γ. Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το αντίθετο, αλλά δικάζεται για τις προθέσεις της.
Η Δημαδάμα είχε δύο επιλογές: να υπάρχει πολιτικά μέσω αναρτήσεων, αφού το κόμμα της δεν την αξιοποιούσε σε κάτι πιο ουσιαστικό, κερδίζοντας τη συμπάθεια της «αγέλης»· ή να αποδεχθεί την πρόταση του πρωθυπουργού και να δοκιμαστεί στην υλοποίηση αυτού που ξέρει και στο οποίο πιστεύει, πληρώνοντας το όποιο τίμημα.
Στην πραγματικότητα το ρίσκο είναι πιο μεγάλο για τον Κυρ. Μητσοτάκη παρά για την ίδια. Εκείνη ήξερε τι την περιμένει, και το καλό και το κακό, ενώ εκείνος θα μάθει στην πράξη αν έκανε μια ασφαλή ή μια επικίνδυνη επιλογή.
Αυτά ενδιαφέρουν τον πολιτικομιντιακό μικρόκοσμο. Την επόμενη γυναίκα που θα κακοποιηθεί θα την ενδιαφέρει αν θα την ακούσουν στο αστυνομικό τμήμα ή θα τη διώξουν, αν θα προστατευθεί για όσο και όπως χρειάζεται, αν θα μπορέσει να συντηρήσει μόνη της τα παιδιά της, αν θα έχει δωρεάν και ποιοτική ψυχολογική υποστήριξη. Και αυτά δεν θα τα μάθει στο Twitter.
Η κ. Αγγελική Σπανού είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας.
