Σφοδρή ήταν, όπως έμαθα, η επίθεση που έκανε πρόσφατα γονιός στην καθηγήτρια γαλλικών σε δημόσιο γυμνάσιο της Αθήνας επειδή ο βαθμός του παιδιού στο μάθημα ήταν χαμηλός. Ο μαθητής είχε γράψει 7 στο διαγώνισμα και εκείνη του έβαλε στο τετράμηνο –αξιολογώντας την παρουσία του στην τάξη ως όφειλε, δείχνοντας και σχετική επιείκεια– 12. Ποιος είδε τον γονιό και δεν τον φοβήθηκε..
Καθώς είναι πολλές οι ανάλογες αντιδράσεις γονιών, το θέμα υποκρύπτει ορισμένες από τις κακοδαιμονίες και αντιφάσεις του ελληνικού σχολείου και δη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπου οι μαθητές βαθμολογούνται στην εικοσάβαθμη κλίμακα. Κατ’ αρχάς, οι γονείς αντιμετωπίζουν ομάδα μαθημάτων ως δευτερεύοντα και δεν νοούν ότι η αξιολόγηση των παιδιών τους πρέπει να είναι ακριβής. «Μα θα χαλάσεις τον γενικό προαγωγικό βαθμό του παιδιού μου, βάζοντάς του χαμηλό βαθμό στη Γυμναστική, στα Γαλλικά ή τα Γερμανικά, στα Καλλιτεχνικά κ.λπ.;» είναι η επωδός των γονιών. Είναι αντιφατική η στάση τους, διότι την ίδια στιγμή που ζητούν από τον διδάσκοντα να κάνει εξαιρετικά το μάθημα, τον ακυρώνουν διεκδικώντας να είναι χαριστικός με τους βαθμούς.
Βέβαια, σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα η βαρύτητα των μαθημάτων αποτυπώνεται από τις ώρες διδασκαλίας τους. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τα ολιγόωρα μαθήματα χάνουν τη σημασία τους για τη διαπαιδαγώγηση των μαθητών και άρα η αξιολόγηση των μαθητών πρέπει να είναι επιεικής. Στην Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας τμήμα του αναλυτικού προγράμματος ως πάρεργο, καταλύεται η διαθεματική σχέση των μαθημάτων, ενώ ουσιαστικά απαξιώνεται το έργο των εκπαιδευτικών και όχι μόνο των ολιγόωρων μαθημάτων, αλλά και των πολύωρων. Διότι επί της ουσίας διαμορφώνεται μια βαθμοθηρική νοοτροπία, που οδηγεί τους μαθητές να είναι συνεπείς μόνο στα κρίσιμα μαθήματα, σε αυτά δηλαδή που ο τελικός βαθμός προκύπτει και από εξετάσεις επί του συνόλου της ύλης στο τέλος της χρονιάς.
Κάθε χρόνο δίνεται ένα σημαντικό ποσό για τη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών μαθημάτων, όπως ξένες γλώσσες, γυμναστική, καλλιτεχνικά. Την ίδια στιγμή θεωρούμε πως τα μαθήματα αυτά στο σχολείο είναι η… ώρα του χαβαλέ, τα παιδιά τα εξασκούν ιδιωτικά, εντέλει χαμένος σχολικός χρόνος με απαξιωμένους εκπαιδευτικούς. Δεν φταίει ο γιαλός, το ελληνικό σχολείο στραβά αρμενίζει.
