Μπερδευόμαστε. Τι να πιστέψουμε; Τον πρωθυπουργό που δεσμεύτηκε να θεσμοθετήσει τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών ή τους μητροπολίτες εκείνους που εξαπολύουν με κάθε ευκαιρία τα ομοφοβικά πυρά τους; Δεν θα ενέσκηπτε το δίλημμα, εφόσον ζούμε σε κοσμικό κράτος, εάν τον τελευταίο καιρό ορισμένες κινήσεις δεν θόλωναν κάπως τη σαφήνεια των προθέσεων. Πρόσφατα, με ανάρτησή του, συνοδευόμενη από φωτογραφικό στιγμιότυπο, ο έως και χθες, οπότε παραιτήθηκε, υπουργός Προστασίας του Πολίτη μάς ενημέρωνε ότι «είχε την τιμή να συναντηθεί με τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη Πειραιώς και να συνομιλήσει και με τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη Σερρών, οι οποίοι εκπροσωπώντας τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο ζήτησαν διευκρινίσεις για τις νέες ταυτότητες». Τον διαβεβαίωσε μάλιστα, ο έως πρόσφατα υπουργός τον μητροπολίτη, «πως τα νέα έγγραφα ταυτοπροσωπίας δεν περιέχουν κανένα δεδομένο που θέτει σε κίνδυνο την ελευθερία των Ελλήνων πολιτών ή προσβάλλουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ορθόδοξη χριστιανική πίστη».
Οι νέες ταυτότητες, μεγέθους πιστωτικής κάρτας, είναι μετεξέλιξη κάποιων άλλων ταυτοτήτων, του μακρινού καλοκαιριού του 2000, όταν η τότε κυβέρνηση Σημίτη, όχι χωρίς κόστος, έκλεισε την πόρτα σε κάθε αίτημα διαλόγου με την Ιεραρχία.
Τα μηνύματα, εν έτει 2023, είναι αντιφατικά. Η επανεκλεγμένη με συντριπτική πλειοψηφία κεντροδεξιά κυβέρνηση δεν φαίνεται να επιθυμεί να πάρει τις θεμιτές αποστάσεις από την Εκκλησία. Προφανώς και μπορεί η πολιτεία, εφόσον το κρίνει σκόπιμο, να ενημερώσει, ανεπισήμως, την Ιεραρχία, υπολογίζοντας τις όποιες ανησυχίες μεγάλου τμήματος του χριστεπώνυμου πλήθους. Αλλά με φωτογραφίες και αναρτήσεις; Προς τι; Επίσης είναι νωπή ακόμη η τελετή ορκωμοσίας του νέου υπουργικού συμβουλίου όταν όλοι (πλην του κ. Πάνου Τσακλόγλου) –όπως και η συντριπτική πλειονότητα των νέων βουλευτών– ορκίστηκαν με θρησκευτικό όρκο. Ελάχιστοι, μάλιστα, ήταν όσοι δεν έκλιναν ευσεβείς την κεφαλήν αγγίζοντας με το μέτωπο ή φιλώντας το χέρι του Αρχιεπισκόπου.
Γιατί όχι; Τι ενοχλεί; Και τεχνοκρατική, μεταρρυθμιστική, αντίληψη και συντήρηση. Και πρόοδος και αντιστάσεις. Σημασία έχει στο τέλος ποιος παίρνει τις αποφάσεις και υπέρ ποιας πλευράς. Είναι, όμως, έτσι ή η υπερ-μέριμνα να τους κρατάμε όλους ευχαριστημένους ενέχει κινδύνους; Οι ειλικρινείς προσπάθειες μπερδεύονται με τις υποκριτικές προθέσεις, οι παραιτήσεις μπορεί να σώζουν τα προσχήματα, αλλά εν τω μεταξύ η εικόνα έχει εγγραφεί. Και αποθηκευτεί.
