Στο κλίμα κατήφειας, θλίψης και κόπωσης που φέρνει ο συνδυασμός καύσωνα, πυρκαγιών, άδικων θανάτων και καταστροφών, επιβραβεύεται μια διάθεση μηδενισμού. Η εντύπωση πως η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι και η αιωρούμενη συνωμοσιολογία περί αποσταθεροποίησης ευνοούν όλα εκείνα τα στοιχεία που κρατούν τη χώρα και την κοινωνία πίσω.
Καταστροφές, δυστυχήματα και λανθασμένοι χειρισμοί θα συμβαίνουν πάντα. Συνέβαιναν, συμβαίνουν και θα συμβαίνουν. Και η ευθύνη παραμένει στο ακέραιο. Η εμπειρία προλαμβάνει και ο σχεδιασμός αποτρέπει τα χειρότερα. Αλλά πέραν όλων αυτών που οι απλοί πολίτες αδυνατούμε να γνωρίζουμε εκ των έσω και αρκούμαστε στο να γευόμαστε όσα μας φέρνουν οι ειδήσεις, μένει μια αίσθηση ματαίωσης.
Αυτή η ματαίωση, όσο αναπόφευκτη και αν είναι σε συνθήκες ακραίων συνθηκών, άλλο τόσο αχρείαστη είναι. Η ματαίωση που πολλοί Ελληνες νιώθουν μπροστά στις οθόνες τους ή στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, εντείνεται από την αβεβαιότητα για το τι μπορεί να ακολουθήσει το υπόλοιπο καλοκαίρι ή «τι μπορεί να κρύβεται πίσω από όλα αυτά».
Το βέβαιο είναι ότι η τάση του Ελληνα να κατηγορεί με ευκολία και δογματισμό όταν όλα δείχνουν να πηγαίνουν λάθος φανερώνει αδυναμία εκτίμησης της πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα είναι μια μείξη θετικών και αρνητικών, ανθρώπων σε λάθος θέση, ανθρώπων με λανθασμένους χειρισμούς και ανθρώπων που παλεύουν με γνώση και υπευθυνότητα.
Σε περιόδους ακραίων καταστάσεων όπως είναι το τελευταίο δεκαήμερο, ο Ελληνας γίνεται συχνά εχθρός του εαυτού του. Προβάλλουμε την καταπληκτική προσφορά και κινητοποίηση των πολιτών της Ρόδου για να υπογραμμίσουμε κυρίως όλα όσα θα έπρεπε να είχαν προβλεφθεί. Μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά. Οι καταστροφές θα έπρεπε να ενώνουν την κοινωνία και όχι να την τεμαχίζουν. Το σπορ του ανθελληνισμού είναι πανάρχαιο σε αυτόν τον τόπο. Ανθελληνισμός είναι να κατηγορείς διαρκώς την πατρίδα σου, μέσα και έξω, συχνά με κομματική ταυτότητα, πολιτικά κριτήρια και προσωπικά απωθημένα.
Οι καταστροφές μπορούν να κινητοποιήσουν τις υγιείς δυνάμεις της σύνθεσης και να απομονώσουν όσους απλώς φωνασκούν και κουνούν το δάχτυλο χωρίς ποτέ στη ζωή τους να έχουν αναλάβει μια θέση ευθύνης.
Ολους μάς λυπούν όσα συνέβησαν. Αλλά η χώρα πρέπει να προχωρήσει με συνθέσεις και πολλή δουλειά. Στην Ελλάδα δυστυχώς καταναλώνουμε περισσότερο χρόνο στη φλυαρία και λιγότερο χρόνο στην αυτοκριτική. Ας προχωρήσουμε έστω και λίγο.
