Θα μπορούσε να είναι και μία από τις εικόνες της χρονιάς: ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η εξόδιος ακολουθία του ανθυποσμηναγού Περικλή Στεφανίδη στο Κιλκίς, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος βγαίνει αναστατωμένος από τον ναό και σπεύδει στο σημείο όπου στέκονται ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Mιλάει σε εμπιστευτικό τόνο στον πολιτικό του προϊστάμενο· ο πρωθυπουργός παρακολουθεί με κάποια κλιμακούμενη ανησυχία, όλα, όμως, είναι απολύτως ελεγχόμενα· σίγουρα έχει προσέξει την ύπαρξη τηλεοπτικών συνεργείων. Είναι προφανές ότι ο επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων τους ενημερώνει για τις εκρήξεις στις αποθήκες πυρομαχικών στη Νέα Αγχίαλο που μόλις έχουν γίνει γνωστές. Το ύφος των δύο ανδρών έχει τη σημασία του: και οι δύο παραμένουν ψύχραιμοι (αν και εμφανώς προβληματισμένοι· αλίμονο αν δεν ήταν), δεν διατυπώνουν τις εύλογες απορίες τους σε έντονο ύφος, αμφότεροι είναι πολύ έμπειροι για να εμφανιστούν κατώτεροι των περιστάσεων· και μάλιστα σε κοινή θέα. Ωστόσο υπάρχει ένα τσάκισμα στην έκφραση του πρωθυπουργού που δεν περνάει απαρατήρητο. Θα μπορούσε να το αποδώσει κανείς στην κούραση των ημερών ή στο ψυχολογικό βάρος της τελετής ή και στα δύο. Αλλά ίσως εδώ υπάρχει κάτι βαθύτερο. Το βλέμμα προδίδει ίχνη συναισθηματικής φόρτισης που θα μπορούσαν να αποδοθούν σε πιο έντονες (και πιο ασυνείδητες) εκφράσεις του θυμικού: θυμός, απόγνωση, απελπισία. Είναι σαν εκείνη τη στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συνειδητοποιεί το απελπιστικό, αδιανόητο βάθος του βαθέος κράτους που προΐσταται. Ισως να ένιωσε το ίδιο προδομένος και το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου όταν έφθαναν τα τραγικά μαντάτα από τα Τέμπη. Με τη στενόχωρη υποσημείωση ότι εδώ και τέσσερα χρόνια είναι και ο ίδιος αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της τσαπατσούλικης κρατικής χοάνης που στη μια άκρη της έχει Ολυμπιακούς Αγώνες και ΟΝΕ, και στην άλλη Τέμπη και Νέα Αγχίαλο – για την ακρίβεια είναι επικεφαλής της. Χρειάστηκε μόνο ένας μήνας (ακριβώς ένας μήνας) από την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης για να πάμε από το 41% στα «πυρηνικά μανιτάρια» του Βόλου. Οχι, η επενδυτική βαθμίδα δεν μπορεί να είναι στόχος ηγεσίας μιας πολιτείας που δεν μπορεί να «τελειώσει» σχετικά γρήγορα μεγάλες και επικίνδυνες πυρκαγιές, αλλά με σχετική άπνοια (συνέβη και το 2021 στη Βαρυμπόμπη, συνέβη και τώρα στη Ρόδο, με καταστροφικά αποτελέσματα), ή κράτους που δεν μπορεί να αποτρέψει εκρήξεις πυρομαχικών σε φωτιά που έκαιγε ήδη για ένα εικοστετράωρο.
Οι πρώτες 30 ημέρες μιας κυβέρνησης είναι ελάχιστος πολιτικός χρόνος· το ελληνικό καλοκαίρι έχει βαλθεί να μας διαψεύσει.
Γιατί κράτος δεν είναι μόνο οι 5-10 στενοί συνεργάτες στο Μαξίμου που ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει ως πλέον επαρκείς και αποτελεσματικούς. Κράτος είναι και ο διοικητής νοσοκομείου, κράτος είναι και ο δήμαρχος, κράτος είναι και ο περιφερειάρχης που πιθανότατα επιλέχθηκαν βάσει λιγότερο αυστηρών κριτηρίων. Και όλους αυτούς, σε μια εποχή διαδοχικών κρίσεων, ο πρωθυπουργός θα τους βρίσκει διαρκώς μπροστά του· όπως, φυσικά, και όλοι εμείς.
