Είναι κανόνας πως όταν ένα γεγονός βρίσκεται σε εξέλιξη, καλό είναι να αποφεύγουμε να το σχολιάζουμε. Διότι πρωτίστως δεν γνωρίζουμε πώς θα καταλήξει, άρα δεν γνωρίζουμε την τελική του διάσταση, τι κρύβεται πίσω από αυτό και ποιοι ευθύνονται. Συνεπώς, μια πρόωρη κρίση είναι πάντα μια αμφισβητούμενη και παρακινδυνευμένη κρίση, που μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί λανθασμένη. Επιπροσθέτως, αν το συμβάν επηρεάζει τη διάθεσή μας, είναι πολύ πιθανόν η τοποθέτησή μας να είναι συναισθηματικά φορτισμένη, με στοιχεία υπερβολής. Γι’ αυτό τον λόγο, τα σχόλια επιβάλλεται να γίνονται όταν καθίσει όλη η σκόνη που σήκωσε το συμβάν.
Στο φλέγον –κυριολεκτικά– ζήτημα των πυρκαγιών, ειπώθηκαν τα πάντα κυρίως από αναρμόδιους, για να μην πω άσχετους. Και ειπώθηκαν ενώ οι φωτιές έκαιγαν ακόμη. Το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Η σύγχυση. Μάλιστα, πληροφορηθήκαμε όχι μόνο για την ποιότητα των πυρομαχικών που καταστράφηκαν στην αεροπορική βάση της Νέας Αγχιάλου, αλλά και για το είδος αυτών που διασώθηκαν. Απίστευτα πράγματα για μια χώρα που δέχεται απειλές από τον εξ ανατολών γείτονά της. Και για να είμαι δίκαιος. Δεν φταίει ο δημοσιογράφος που τα δημοσιεύει –αυτός τη δουλειά του κάνει–, αλλά όσοι του δίνουν τα στοιχεία, όποιοι και αν είναι.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη από στρατηγούς, ναυάρχους, πτεράρχους, αρχιπυραγούς του καναπέ και του πληκτρολογίου…
Δεν γνωρίζω, δεν θέλω και, κυρίως, δεν πρέπει να γνωρίζω την έκταση των ζημιών στην αεροπορική βάση. Ούτε προτίθεμαι να βγάλω πόρισμα πληκτρολογίου. Γιατί, το έχουμε πει και γράψει πολλές φορές, πως η Ελλάδα είναι γεμάτη από στρατηγούς, ναυάρχους, πτεράρχους, αρχιπυραγούς του καναπέ και του πληκτρολογίου, οι οποίοι αποφαίνονται ακαριαία για γεγονότα της «ειδικότητάς» τους. Τις περισσότερες φορές, το αποτέλεσμα είναι ένα: η γελοιοποίησή τους.
Ποιος δεν θυμάται τους «στρατάρχες» των τηλεοπτικών παραθύρων οι οποίοι, μετά βεβαιότητος, προεξοφλούσαν την ταχύτατη κατάληψη του Κιέβου από τους Ρώσους εισβολείς; Στην Ουκρανία, ως γνωστόν, ακόμη πολεμούν. Αλήθεια, τι είναι αυτό που ωθεί όλους αυτούς τους ανθρώπους να ρισκάρουν την αξιοπιστία τους, άνευ λόγου και αιτίας, προβαίνοντας άκαιρα, ενώ τα γεγονότα τρέχουν, σε προβλέψεις που ενδέχεται να διαψευστούν; Κάποιοι από αυτούς μετατρέπουν την επιθυμία τους σε πραγματικότητα. Αυτοί συνήθως πέφτουν τραγικά έξω στις εκτιμήσεις τους. Κάποιοι άλλοι διακατέχονται από το σύνδρομο της προβολής. Το μέλημά τους είναι να μιλήσουν και όχι το τι θα πουν. Ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις. Και βεβαίως, υπάρχει και η κατηγορία, που δεν είναι ασήμαντη, όσων εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Πρέπει να πουν αυτά που λένε, διότι υπάρχει υποχρέωση.
Βέβαια, υπάρχουν και οι σχολιαστές που έχουν την ικανότητα να διαμορφώνουν αμέσως, σε πρώτο χρόνο, μια ικανοποιητική εικόνα για ένα γεγονός και οι αρχικές, εν θερμώ, εκτιμήσεις τους να δικαιώνονται στο τέλος. Αυτές οι περιπτώσεις αποτελούν εξαιρέσεις. Αλλωστε, το ότι μια φορά ένας σχολιαστής εκτίμησε σωστά, εξαρχής, μια κατάσταση δεν προδικάζει πως αυτό θα συμβαίνει πάντα.
