Η αδικαιολόγητη, αδιανόητη ταλαιπωρία πολιτών στα γραφεία του Ελληνικού Κτηματολογίου έχει τις ρίζες της στα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους, στην αδυναμία του να καταρτίσει κτηματολόγιο λόγω σφοδρών αντιδράσεων, αδύναμης κεντρικής διοίκησης και γενικής αδιαφορίας. Τώρα, η Ελλάδα προσπαθεί σε λίγα χρόνια να επιβάλει την τάξη σε 200 χρόνια αταξίας. Η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση, όμως, οι χαμένες ώρες πολιτών και οι καθυστερήσεις στις διαδικασίες δείχνουν ότι όσο και αν βελτιώνεται ένα σύστημα, το αποτέλεσμα κρίνεται από τον πιο αδύναμο κρίκο του. Στην προκειμένη περίπτωση, είναι η πολυπλοκότητα των διαδικασιών, η έλλειψη προσωπικού (και δη εξειδικευμένου) και μια κουλτούρα όπου το κάθε πρόβλημα μεγεθύνεται, ενώ απουσιάζει η όποια ευελιξία ή πρόθεση για εξεύρεση λύσεων. Ετσι, κτηματολογικά γραφεία και δημοτικές υπηρεσίες καλούνται να αναλάβουν έργο που δεν είναι σε θέση να ολοκληρώσουν σε εύλογο χρόνο. Σε τι ωφελεί η ψηφιακή αίτηση όταν δεν γνωρίζουμε πότε θα διεκπεραιωθεί η υπόθεσή μας, επειδή δεν υπάρχει το αναγκαίο προσωπικό, ενώ οι διαδικασίες παραμένουν πολύπλοκες και χρονοβόρες;
Υπό αυτές τις συνθήκες, μεταρρυθμίσεις μοιάζουν με έργα βιτρίνας, σαν να φτιασιδώνουμε ερείπια. Ωστόσο, κάτι κινείται τώρα, επειδή το πέρασμα στην ψηφιακή εποχή μάς δίνει την ευκαιρία να κερδίσουμε χαμένο χρόνο, να πετύχουμε άλμα από τα μέσα του 20ού αιώνα στον 21ο. Η τεχνολογία βοηθάει, επίσης, στο ότι σήμερα οι πολίτες είναι πιο ενημερωμένοι όσον αφορά την κατάσταση των δημόσιων υπηρεσιών και πώς αυτές θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Εως τώρα, ανεχόμασταν αυτά που βρίσκαμε – η ταλαιπωρία και η συναλλαγή με το Δημόσιο ήταν συνώνυμα. Πλέον, η εικόνα ανθρώπων που στέκονται έξω από γραφεία του Κτηματολογίου από τα ξημερώματα (με την ελπίδα πως κάτι θα πετύχουν έως το μεσημέρι) φανερώνει σε όλους την αναντιστοιχία μεταξύ των απαιτήσεων της εποχής και της λειτουργίας του κράτους. Αυτό ισχύει και σε πολλές άλλες υπηρεσίες, μεταξύ αυτών τα γραφεία που διαχειρίζονται άδειες παραμονής. Εκεί, άνθρωποι που επέλεξαν να δέσουν την τύχη τους με την Ελλάδα, που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και στηρίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία, αντιμετωπίζουν ένα συνδυασμό ανεπάρκειας και προχειρότητας των κρατικών υπηρεσιών και σχολαστικότατης εφαρμογής των δύσκολων απαιτήσεων της διοίκησης. Κάποιοι φθάνουν να πάρουν άδεια παραμονής πολύ μετά την αίτησή τους, όταν κοντεύει να λήξει.
Σε κάθε δημόσια υπηρεσία είναι φανερή η ανάγκη να απλοποιηθούν οι διαδικασίες, να δοθούν αρμοδιότητες και νομική κάλυψη σε ανθρώπους που έχουν διάθεση να λύσουν προβλήματα και όχι να τα διαιωνίσουν μέσα στην αδιαφορία ή στην ευθυνοφοβία. Εν ολίγοις, κάθε δημόσια υπηρεσία οφείλει να στηρίζει και να σέβεται όποιον έχει μπροστά της. Και με αυτό το κριτήριο πρέπει να αξιολογούνται οι υπηρεσιακοί και πολιτικοί της προϊστάμενοι.
