Εκ πρώτης όψεως, δεν υπάρχει τίποτα κοινό ανάμεσα σε ένα ρεπορτάζ για τις δραματικές ελλείψεις γιατρών, κυρίως στην εκτός Αθηνών Ελλάδα, και στις εικόνες που κυκλοφόρησαν στα social media, οι οποίες δείχνουν πυροσβέστες να κοιμούνται στο πάτωμα κατά την επιστροφή τους από τη Ρόδο μετά την πολυήμερη μάχη με τις φλόγες. Κατά μια άλλη ανάγνωση, είναι συνήθως η πλευρά της αντιπολίτευσης που κατασκευάζει τα προβλήματα. Ισχύει και αυτό, αλλά όχι πάντα. Πόσο μπορεί να επινοηθεί η πραγματικότητα; «Στο νοσοκομείο Μεσολογγίου, δύο Σαββατοκύριακα κάθε μήνα, οι ασθενείς που νοσηλεύονται στην καρδιολογική κλινική διακομίζονται στην αντίστοιχη κλινική του νοσοκομείου Αγρινίου. Τη Δευτέρα το πρωί… επιστρέφουν στο νοσοκομείο Μεσολογγίου». Αιτία –τι άλλο;– οι ελλείψεις γιατρών. Οπως σημειώνει το ρεπορτάζ (χθεσινή «Κ», από την Πέννυ Μπουλούτζα), «το νοσοκομείο έχει μείνει με τρεις καρδιολόγους, που δεν επαρκούν για να καλύψουν όλες τις εφημερίες». Πόσο «κατασκευασμένες» μπορεί να είναι οι εικόνες πυροσβεστών, στο πλοίο της γραμμής, όταν ο ίδιος ο εκπρόσωπος Τύπου της Πυροσβεστικής αναγκάστηκε να δώσει εξηγήσεις; Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και άλλα παραδείγματα, όπως το SOS που εκπέμπουν οι δασικές υπηρεσίες οι οποίες ζητούν από την κυβέρνηση «να ολοκληρώσει τις διαδικασίες αναδιοργάνωσης των υπηρεσιών και να προσλάβει ειδικούς επιστήμονες, που βρίσκονται σε εκκρεμότητα εδώ και τέσσερα χρόνια, καθώς και δασοφύλακες». Οσο κι αν είναι ορατός ο αντίλογος ότι «οι προσλήψεις δεν λύνουν τα προβλήματα», άλλο τόσο ορατό είναι και το κενό που δημιουργείται, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει ένα πειστικό σχέδιο δράσης όπως και ανασυγκρότησης των δομών, ώστε να μην απαιτείται μόνο επιπλέον προσωπικό.
Πώς θα λυθεί το πηγαινέλα των καρδιοπαθών από το Μεσολόγγι στο Αγρίνιο; Πώς θα αντιμετωπιστούν τα επικίνδυνα για τη ζωή κατοίκων και επισκεπτών ατυχήματα που προκύπτουν στα νησιά (όλοι έχουμε υπόψη μας περιστατικά) όταν τα κέντρα υγείας είναι –επιεικώς– υποστελεχωμένα; Πώς θα ενισχυθεί το μέτωπο της πρόληψης δασικών πυρκαγιών; Αφησα για το τέλος τις εικόνες των πυροσβεστών στο πλοίο. Προφανώς, θα υπήρχε και κάποιος άλλος τρόπος μετακίνησής τους, αλλά για να ενεργοποιηθεί και να εφαρμοστεί θα ήθελε χρόνο και οι άνθρωποι το μόνο που επιθυμούσαν ήταν να επιστρέψουν σπίτι τους. Οσο κοιτάζει κανείς τους εξουθενωμένους πυροσβέστες, ακουμπισμένους στα τραπέζια ή ξαπλωμένους στα πατώματα του πλοίου, τόσο μοιράζεται την εξουθένωσή τους. Σε μια χώρα που προσπαθεί διαρκώς να δικαιολογήσει εκ των υστέρων ό,τι αδυνατεί να σχεδιάσει εκ των προτέρων.
