Ηταν μάλλον το πρώτο κομμάτι της τσιπρικής κληρονομιάς που ξηλώθηκε. Η υποψηφιότητα του μπασκετμπολίστα, που ομολογούσε ότι έχει φίλους φυλακισμένους τρομοκράτες, ήταν η πρώτη από τις εμπνεύσεις του απελθόντος προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ που το κόμμα αναγκάστηκε να αναθεωρήσει – όχι χωρίς κλυδωνισμούς. Η επιλογή Ζαχαριάδη είναι η πιο προβλέψιμη – η πιο συμβατική με την κομματική ορθοδοξία. Δεν είναι όμως άμοιρη συμβολισμών. Το γεγονός ότι ο αποτυχών πολιτευτής κατάφερε να υποσκελίσει τον έτερο αποτυχόντα πολιτευτή που διεκδικούσε το χρίσμα –τον Νίκο Φίλη– δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι στην επιλογή μεταξύ αποτυχόντων το κόμμα επιστρατεύει πλέον και το ηλικιακό κριτήριο. Προτιμά τη νέα γενιά, που ήρθε στα κομματικά πράγματα μετά τον Τσίπρα. Και δη εκείνον που έχει ήδη ταχθεί υπέρ της υποψήφιας από τη νέα γενιά. Το λες και οιωνό για τη μεγάλη μάχη.
Στεντωρ
