Ο καύσωνας του καλοκαιριού επανέφερε στη δημόσια συζήτηση τα αθηναϊκά πάρκα. Στο Πεδίον του Αρεως, που υποδέχεται και τη νέα δωρεά του Ιδρύματος Ωνάση, συγκλίνουν μια σειρά από ζητήματα περί δημοσίου χώρου και αστικής ανάπτυξης επί σειρά δεκαετιών. Αν και το Πεδίον του Αρεως είναι συνυφασμένο με την αθηναϊκή ζωή για πολλά χρόνια, σε σημείο που η ύπαρξή του να μοιάζει αυτονόητη, στην πραγματικότητα η δημιουργία του είναι αποτέλεσμα αγώνων και πρυτάνευσης ενός οράματος για την Αθήνα στη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Αναφέρομαι σε αυτήν την πτυχή της αθηναϊκής ιστορίας για να υπογραμμίσω πως τίποτε δεν είναι δεδομένο. Ολα απαιτούν συναίσθηση μιας πορείας στον χρόνο και όλα υπόκεινται στον νόμο της προσφοράς, της φροντίδας, όσο και της παραίτησης και της αδιαφορίας. Το Πεδίον του Αρεως υπήρξε μια κατάκτηση της Αθήνας και των ανθρώπων που αγωνίστηκαν ώστε η έκταση όχι μόνο να μείνει αδόμητη αλλά και να μετατραπεί σε ένα θαυμάσιο πάρκο. Δεν είναι βεβαίως άσχετο του γεγονότος ότι ο περιβάλλων αστικός χώρος, της Μαυρομματαίων, της Κοδριγκτώνος, της αρχής της λεωφόρου Αλεξάνδρας, της Ιουλιανού, της Πατησίων και όλων των παρόδων γύρω από την πλατεία Αιγύπτου είχε προσελκύσει ανώτερα μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Το 1934 άρχισε να παραδίδεται το Πεδίον του Αρεως, το 1937 η Φωκίωνος Νέγρη. Κοσμογονία!
Υπήρχε πράγματι κίνδυνος οικοδόμησης της έκτασης που κατέλαβε τελικώς το Πεδίον του Αρεως. Το 1936 (ένα μήνα πριν από την 4η Αυγούστου) έγραφε στη «Βραδυνή» ο Νέστωρ Λάσκαρης για τη μεταμόρφωση των Αθηνών επί κυβερνήσεως Τσαλδάρη (1933-1935), συνέχεια των έργων στέγασης, κοινωνικής κατοικίας και βελτίωσης των υποδομών μετά το 1922-23. «Με τον οικοδομικόν πυρετόν άλλως τε που κατέχει τους Αθηναίους, ήτο ενδεχόμενον να κατακτηθή σιγά-σιγά και ο χώρος αυτός και να μετατραπή εις κατοικίας, ενώ αποτελεί τον μόνον πνεύμονα του τμήματος αυτού της πρωτευούσης. Και ούτω ήρχισεν προ διετίας (σ.σ. 1934) η μετατροπή του πεδίου Αρεως εις πάρκον». Ηταν μια πρωτοβουλία τού τότε υπουργείου Συγκοινωνιών. Εγραφε η «Καθημερινή» το 1935: «Αξίζει πραγματικώς τον κόπο ένας περίπατος μέχρι του πεδίου του Αρεως. Ολόκληρη εκείνη η έκτασις, που πριν χρησίμευε ως τόπος εναποθέσεως απορριμμάτων, σήμερα είναι φυτεμένη με χιλιάδων ειδών δένδρα και φυτά». Το Ιδρυμα Ωνάση ανακοίνωσε πως θα φυτέψει 3.700 νέα φυτά και δένδρα. Αξίζει να διαβάσει κανείς την έκθεση του γεωπόνου Ν. Ι. Βοσυνιώτη, δενδρολόγου και διευθυντή της υπηρεσίας του Αλσους Αθηνών (Πεδίον του Αρεως) στην έκδοση του 1949, όπου με περίσσεμα αγάπης αναλύει ένα προς ένα τα είδη των δένδρων και των φυτών. Η πόλη απαιτεί συνεχή φροντίδα. Κάποιοι αφιέρωσαν τη ζωή τους για να έχουμε σήμερα νησίδες πολιτισμού.
