Η χώρα μας έχει ένα καλό διεθνές brand. Ας δεχθούμε αυτόν τον όρο για να συνεννοηθούμε, όσο κι αν ενοχλήσει κάποιους. Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα, με κατεστραμμένες υποδομές το 1945, έγινε σταδιακά μια ευημερούσα χώρα παρά τις δομικές αδυναμίες και τα χρόνια προβλήματα που ως Ελληνες γνωρίζουμε καλά. Είναι όμως μια πραγματικότητα ότι σήμερα η Ελλάδα είναι από τις πιο προβεβλημένες χώρες στον κόσμο ως τουριστικός προορισμός, το όνομά της γεννά θετικούς συνειρμούς και οι προοπτικές να πάει η χώρα ακόμη καλύτερα είναι βάσιμες.
Ωστόσο, η τουριστική ανάπτυξη συνυπάρχει με έναν κίνδυνο που είναι ήδη ορατός και καταγεγραμμένος. Η εικόνα και η λειτουργία της χώρας πρέπει να δέχονται διαρκώς φροντίδα και βελτιώσεις. Παρά τις μεγάλες προόδους στους αυτοκινητοδρόμους και στα αεροδρόμια, η Ελλάδα έχει ακόμη δρόμο να διανύσει. Και ο ανταγωνισμός είναι διαρκής. Τέσσερις βασικοί τομείς – πυλώνες για το τουριστικό προϊόν μάς κρατούν πίσω: υποδομές συγκοινωνίας, οδική ασφάλεια, φυσικό περιβάλλον, ιστορική κληρονομιά. Η απόσταση, δυστυχώς, μεγαλώνει όχι μόνο από την παλιά, προηγμένη Ευρώπη τής τότε ΕΟΚ, αλλά και από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Πλην των Βαλκανίων, όλες σχεδόν μας έχουν αφήσει πίσω. Ας σκεφτούμε ποια ήταν η κατάσταση το 1995 και ας συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας εδώ και 42 χρόνια. Πρέπει μάλλον να δούμε μερικές αλήθειες.
Εντύπωση προκαλεί ότι ανεχόμαστε ακόμη, χωρίς να έχει κινητοποιηθεί ένας ολόκληρος κόσμος, τον Σταθμό Λαρίσης και άλλους σταθμούς σε όλη τη χώρα αναμένοντας επί δεκαετίες έως ότου αποκτήσουμε διεθνών περιγραφών σιδηροδρομικούς σταθμούς. Ο νέος σταθμός των ΚΤΕΛ θα γίνει, αλλά έως τότε; Οι οδικές είσοδοι στις ελληνικές πόλεις είναι απογοητευτικές στο σύνολό τους.
Ο τρόπος που οδηγούμε στην Ελλάδα μάς κρατάει σταθερά στον Τρίτο Κόσμο. Ας ακούσουμε τι λένε οι επισκέπτες μας. Ορισμένοι απλώς δεν το πιστεύουν αυτό που συμβαίνει με την ασυδοσία. Το ελληνικό τοπίο είναι ο χρυσός για τον τουρισμό μας. Οι πόλεις μας χρειάζονται επανεκκίνηση. Η αρχιτεκτονική κληρονομιά θεωρείται γραφική καρτ ποστάλ κατά περίπτωση. Δεν έχει περάσει στο DNA. Η τουριστική ανάπτυξη δεν μπορεί να αποκρύψει την αλήθεια. Χρειάζεται δουλειά. Και ιεράρχηση εξαρχής.
