Ενα παλικαράκι δολοφονήθηκε από ένα μεικτό απόσπασμα χούλιγκαν. Λέω «μεικτό», διότι σε αυτό συμμετείχαν και Ελληνες που έχουν αδελφοποιηθεί με τους Κροάτες χούλιγκαν. Είναι σύνηθες το φαινόμενο, φανατικοί οπαδοί ομάδων να αδελφοποιούνται με αλλοεθνείς «ομολόγους» τους με δεσμούς βίας. Είναι, εν πολλοίς, άγνωστα τα κριτήρια αυτών των αδελφοποιήσεων, αν και εικάζεται πως μερικές φορές είναι πολιτικά. Σύνδεσμοι που εμφορούνται από ακραίες ιδεολογικές προτιμήσεις γίνονται ένα με τους ομοϊδεάτες τους από άλλες χώρες. Αλλες φορές, όχι λίγες, το κριτήριο της αδελφοποίησης είναι το χρώμα της φανέλας.
Τι τους ενώνει πέρα από πεποιθήσεις και χρώματα; Η βία. Το τυφλό μίσος για τον άλλον, τον αντίπαλο, τον «εχθρό», ο οποίος πρέπει να εξοντωθεί, όχι μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά, αν το επιτρέψουν οι περιστάσεις. Ετσι έχασε προχθές τη ζωή του ο νεαρός οπαδός της ΑΕΚ έξω από το γήπεδο της ομάδας του. Τον δολοφόνησαν με μαχαίρι. Για να σκοτώσεις κάποιον με μαχαίρι, δηλαδή με σωματική επαφή, θα πρέπει να βρίσκεσαι είτε υπό την επήρεια ουσιών είτε να κουβαλάς μέσα σου απίστευτη ποσότητα μίσους για τον άλλον. Και σίγουρα το έχεις ξανακάνει.
Να μην ψάχνουμε να βρούμε τα κοινωνικά αίτια του χουλιγκανισμού. Υπάρχουν, αλλά δεν οδηγούν στη λύση του προβλήματος και είναι ο σίγουρος δρόμος να μην κάνουμε κάτι. Κοινωνικά αίτια για τη βία πάντα θα υπάρχουν, το ζήτημα είναι πώς αντιμετωπίζεται. Αντιμετωπίζεται με προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα από μια οργανωμένη πολιτεία που σέβεται τους πολίτες της. Το μόνο εύκολο είναι να κάνουμε επιτροπές για την καταπολέμησή της. Το δύσκολο είναι η σταθερή εφαρμογή των αποφάσεων.
Σύνδεσμοι που εμφορούνται από ακραίες ιδεολογικές προτιμήσεις γίνονται ένα με τους ομοϊδεάτες τους από άλλες χώρες.
Θα μου πείτε πως το μείζον είναι πως χάθηκε ένα παλικαράκι, πως μια οικογένεια θρηνεί και θα κουβαλά σε όλη την υπόλοιπη ζωή της τον πόνο αυτής της απώλειας. Ναι, έτσι είναι, αλλά εδώ πρόκειται για έναν προαναγγελθέντα θάνατο. Η κοινή δράση των εγχώριων χούλιγκαν με τους Κροάτες –οι οποίοι είναι από τους πλέον αιμοβόρους της Ευρώπης– ήταν αναμενόμενο να καταλήξει σε τραγωδία.
Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι, αν η Ελληνική Αστυνομία επιτελούσε το έργο της, δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Οι Κροάτες χούλιγκαν θα έπρεπε, αφού εντοπίστηκαν, να απομονωθούν, να συλληφθούν και να εκδιωχθούν από τη χώρα, διότι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στην Ελλάδα.
Το δράμα της οικογένειας του Αλκη Καμπανού είναι πρόσφατο. Τώρα προστέθηκε το δράμα και μιας άλλης οικογένειας. Και δυστυχώς, αυτό το θλιβερό γαϊτανάκι θα συνεχίζεται, χωρίς να μπορεί κανένας να το σταματήσει. Φτάνουν πια τα αναμμένα κεράκια και τα κρεμασμένα κασκόλ εις μνήμην. Στην περίπτωση του οπαδού της ΑΕΚ, οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο και θα πρέπει να αναζητηθούν. Οποια δικαιολογία και να προβάλει η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας, σίγουρα θα κάνει χειρότερη τη θέση της.
