Από μια άποψη η είδηση ότι ένας επαγγελματίας διανομέας φαγητού γρονθοκόπησε μέχρι θανάτου συμπολίτη του επειδή ο τελευταίος του έκανε παρατήρηση για αντικανονική οδηγική συμπεριφορά (κινούνταν με το μηχανάκι του στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης) υπερβαίνει ακόμα και το σοκ της άγριας δολοφονίας του φίλου της ΑΕΚ το βράδυ της Δευτέρας. Γιατί αν στο επεισόδιο της Νέας Φιλαδέλφειας η απελπισία και η οργή για τον άδικο θάνατο ενός νέου ανθρώπου διοχετεύεται και εκτονώνεται κάπως στην κρατική ανεπάρκεια, τι κάνουμε στην περίπτωση μιας αυτοδικίας όπου το θύμα (ένας πατέρας 50 ετών) πληρώνει με τη ζωή του επειδή επισήμανε σε έναν επαγγελματία την αντιεπαγγελματική του συμπεριφορά; Πραγματικά, δεν το χωράει ο νους· αλλά πόσες φορές δεν έχουμε γίνει μάρτυρες θεαματικών παραβιάσεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας από διανομείς πάνω σε δαιμονισμένα δίκυκλα που αναπτύσσουν ταχύτητα μέσα σε στενάκια, πετιούνται μπροστά σου από το πουθενά, κινούνται στο αντίθετο ρεύμα; Ομως μέχρι την Τρίτη οι διανομείς ήταν μόνο τα θύματα: κακοπληρωμένοι, έρμαια κερδοσκοπικών εταιρειών που συνδέουν τον μισθό με την ταχύτητα παράδοσης της παραγγελίας, εκτεθειμένοι σε αλλοπρόσαλλες καιρικές συνθήκες. Επομένως, η κοινωνία «έπρεπε» να ανέχεται τις «ακροβασίες» ορισμένων εξ αυτών. Δυστυχώς, το ίδιο έκανε και το κράτος. Και σ’ αυτό το πολύ λεπτό σημείο τα δύο τραγικά περιστατικά, της Νέας Φιλαδέλφειας και της Θεσσαλονίκης, συνδέονται. Οσο οι ιθύνοντες της ΕΛ.ΑΣ. αγνόησαν επιδεικτικά τα προειδοποιητικά μηνύματα για την κάθοδο των χούλιγκαν από το Ζάγκρεμπ άλλο τόσο η Ελληνική Αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια σε πλήθος παραβιάσεων του ΚΟΚ που συμβαίνουν κατά χιλιάδες στους ελληνικούς δρόμους σε καθημερινή βάση στο όνομα μιας (ας πούμε) στρατηγικής ανοχής ή διασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης.
Θεσσαλονίκη και Νέα Φιλαδέλφεια συνδέονται σε ένα πολύ λεπτό σημείο. Στο κενό ασφαλείας.
Αλλά υποτίθεται ότι το 2019 το εκλογικό σώμα έδωσε ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στη Νέα Δημοκρατία (και το ξανάκανε στις 25 Ιουνίου) για να τα βάλει με την κουλτούρα ανομίας που έχει διαποτίσει τον τόπο εδώ και δεκαετίες. Οχι για να επιβάλει τον νόμο και την τάξη με τον «επαγγελματισμό» χωροφύλακα του 1970· αλλά για να νομιμοποιήσει την πραγματική κοινωνική αποστολή των σωμάτων ασφαλείας προασπίζοντας το συμφέρον και τα δικαιώματα των πολλών. Αντ’ αυτού, σε διάστημα έξι εβδομάδων, χωρίς να έχουν συμπληρωθεί δύο μήνες από τη δεύτερη εκλογική νίκη, έχουμε τέσσερα περιστατικά ακραίας επιχειρησιακής ανικανότητας που μας βάζουν όλους σε σκέψεις. Τι ακριβώς συμβαίνει; Πώς συμβαδίζει το gov.gr με την Αγχίαλο και τους μαχαιροβγάλτες από το Ζάγκρεμπ που αλωνίζουν ανενόχλητοι στην Αθήνα; Μήπως, τελικά, η ψηφιακή επανάσταση, μαζί με δύο-τρεις ακόμα μεταρρυθμίσεις που επιβλήθηκαν «από τα πάνω», άφησαν ανέγγιχτο τον πυρήνα του κράτους που με την πρώτη ευκαιρία απογυμνώνεται, αυτοακυρώνεται και γίνεται επικίνδυνο για την ασφάλεια των πολλών; Το είδαμε στα Τέμπη, το ξαναείδαμε τραγικά σύντομα το βράδυ της περασμένης Δευτέρας.
