Η ρίψη της δεύτερης ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι σήμανε την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας. Το γεγονός ότι η πρώτη ατομική βόμβα δεν στάθηκε αρκετή για να κάμψει το φρόνημα του ιαπωνικού μιλιταρισμού δικαιώνει τον πρόεδρο Χάρι Τρούμαν, που έλαβε αυτή την απόφαση, η οποία δεν τερμάτισε απλώς έναν παγκόσμιο πόλεμο, αλλά ουσιαστικά απέτρεψε τον επόμενο που θα ήταν πυρηνικός. Χιλιάδες σχετικά κείμενα έχουν γραφτεί και το θέμα έχει αναπτυχθεί πλήρως, καθώς έχουν ειπωθεί τα πάντα. Εκείνο το οποίο παρατηρείται είναι πως, όσο περνούν τα χρόνια, οι νεότερες γενιές βλέπουν με άλλο μάτι αυτή την απόφαση, επειδή δεν έχουν βιώσει τον πόλεμο, αλλά τον έχουν γνωρίσει μέσα από αφηγήσεις και αναγνώσεις βιβλίων. Είναι λογικό να τον προσεγγίζουν με εντελώς διαφορετική ματιά από τη γενιά που τον έζησε, είτε πολεμώντας είτε βιώνοντας τότε, σε πρώτο χρόνο, τις συνέπειές του. Είναι κανόνας πως η εκ των υστέρων ανάγνωση της Ιστορίας οδηγεί τις περισσότερες φορές στην αναθεώρηση του κυρίαρχου ερμηνευτικού σχήματος.
Ο αναθεωρητισμός όταν παντρεύεται την πολιτική ορθότητα, θέτοντας άλλες προτεραιότητες, ερμηνεύει με κριτήρια του σήμερα αυτό που συνέβη πριν από 78 χρόνια.
Είναι γνωστό, πλέον, ότι η απόφαση για τη ρίψη της ατομικής βόμβας ελήφθη με κριτήρια στρατιωτικά – επιχειρησιακά και πολιτικά. Υπήρχε βέβαια στη σκέψη του Χάρι Τρούμαν και μια ηθική διάσταση, καθώς αναλογιζόταν τι θα συνέβαινε αν γινόταν γνωστό στην αμερικανική κοινή γνώμη πως, ενώ διέθεταν αυτό το υπερόπλο, δεν το χρησιμοποίησαν για να μη σκοτώσουν αμάχους Ιάπωνες, τη στιγμή που θα είχαν σκοτωθεί περισσότεροι από 500.000 Αμερικανοί στρατιώτες. Τόσους υπολόγιζαν τους νεκρούς τους αν αποτολμούσαν απόβαση στα κεντρικά ιαπωνικά νησιά. Μάλιστα, είχαν ετοιμάσει 500.000 μετάλλια της «πορφυρής καρδιάς», που τα απένειμαν μετά θάνατον στους πεσόντες στα πεδία των μαχών. Οι 65.000 νεκροί της Οκινάουα στοίχειωναν τον Αμερικανό πρόεδρο.
Σήμερα, η νέα γενιά προσεγγίζει απορριπτικά τη ρίψη των δύο βομβών, γιατί ιεραρχεί πρωτίστως τις απώλειες που προκάλεσαν στους Γιαπωνέζους αμάχους, όχι μόνον εκείνη τη στιγμή της έκρηξης, αλλά και σε βάθος χρόνου. Ο αναθεωρητισμός όταν παντρεύεται την πολιτική ορθότητα, θέτοντας άλλες προτεραιότητες, ερμηνεύει με κριτήρια του σήμερα αυτό που συνέβη πριν από 78 χρόνια.
