Ο οπαδισμός δεν είναι μόνο των οπαδών. Δεν είναι μόνο γηπεδικός. Η δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή δεν ήταν δυνατόν να μείνει στα όρια του ποινικού συμβάντος. Δεν ήταν δυνατόν να μη διεγείρει, ένθεν και ένθεν, τα αντανακλαστικά της αγέλης.
Αυτά τα ένστικτα μοιάζει να δοκίμασε να καπηλευτεί πολιτικά ο πρόεδρος της Κροατίας Ζόραν Μιλάνοβιτς, όταν βιάστηκε να αποφανθεί πριν από την ελληνική Δικαιοσύνη για το πόσοι από τους συμπατριώτες του, που ήρθαν οπλισμένοι για χουλιγκανικό τουρισμό στην Ελλάδα, έπρεπε να κρατηθούν.
Δεν είναι βέβαια ο μόνος στην Κροατία που βλέπει το έγκλημα πίσω από τα γυαλιά της εθνικής ταυτότητας. Οι γονείς των συλληφθέντων απευθύνουν ανοιχτές επιστολές στον πρωθυπουργό Πλένκοβιτς, ζητώντας του να εξαντλήσει την επιρροή του, και διά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για την υπεράσπιση των συγγενών τους. Τα κροατικά media δημοσιεύουν ρεπορτάζ για τις συνθήκες κράτησης στην Ελλάδα, που παρουσιάζουν τις ελληνικές φυλακές σαν κολαστήρια. Στην Αθήνα κάποιοι ζητούν από την κυβέρνηση να απαντήσει με όρους γοήτρου. Ζητούν να μιλήσει ο πληγωμένος εθνικός εγωισμός.
Το συμφέρον και ο πληγωμένος εθνικός εγωισμός.
Προς στιγμήν, αρκεί μάλλον η ξερή, ψύχραιμη ελληνική αντίδραση (ότι η ελληνική Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη). Αρκεί, γιατί αν η Αθήνα παρασυρόταν σε μια πιο θερμή ανταλλαγή δηλώσεων, στο πεδίο του φρονήματος, αυτό θα βοηθούσε μόνο όσους θέλουν να χρωματίσουν πολιτικά την ανάκριση. Από την ελληνική πλευρά, δεν υπάρχει –ούτε πρέπει να αφεθεί να προκύψει– καμία «ελληνο-κροατική» διαφορά. Υπάρχουν μόνο μερικές δεκάδες άτομα, σεσημασμένα μέλη μιας συμμορίας, που προκάλεσαν οργανωμένα αιματηρά επεισόδια στην Αθήνα, και φέρουν κροατικά διαβατήρια. Δεν κατηγορούνται για τα διαβατήρια. Κατηγορούνται για τα επεισόδια.
Η διαφύλαξη του αμιγώς ποινικού χαρακτήρα της υπόθεσης είναι και προς το εθνικό συμφέρον. Οντως υπάρχει τέτοιο συμφέρον, κι ας υπάγεται το επίμαχο γεγονός στη σφαίρα του κοινού ποινικού δικαίου. Η πορεία της κατηγορίας θα βρίσκεται υπό συνεχή κάλυψη. Κάθε μικρή λεπτομέρεια θα μπορεί να διογκωθεί και να χρησιμοποιηθεί συκοφαντικά εις βάρος των ελληνικών Αρχών. Πράγμα που σημαίνει ότι οι Αρχές πρέπει να καταβάλουν στην ανάκριση την επιμέλεια που δεν μπόρεσαν να επιδείξουν στην αποτροπή.
Αν μένει κάτι να συζητηθεί στο πεδίο της πολιτικής, είναι η απόσταση που φαίνεται ακόμη να χωρίζει τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι συμμορίες εντός του ευρωπαϊκού χώρου «αδελφοποιούνται». Δεν «αδελφοποιούνται» όμως οι αξίες οι οποίες υποτίθεται πως διέπουν καταστατικά τις «αδελφές» δημοκρατίες της Ε.Ε. Θα περίμενε κανείς, μετά το αίμα, μόνο μια σκηνή: ο Κροάτης και ο Ελληνας πρωθυπουργός, ο Κροάτης και η Ελληνίδα πρόεδρος, να καταδικάζουν μαζί· και να ζητούν με μια φωνή τη διαλεύκανση του εγκλήματος. Αντ’ αυτού, στο Ζάγκρεμπ κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να πουλήσουν εθνοχουλιγκανισμό.
