Ολα κατατείνουν, δυστυχώς, ότι ετοιμαζόμαστε να πέσουμε στην ίδια παγίδα. Οι ηγεσίες των κομμάτων δείχνουν πως ήδη το έχουν πάθει, αρνούμενες πεισματικά να πάρουν μαθήματα από πολλά, σοβαρά, ειδικά τα τελευταία χρόνια οδυνηρά παθήματα. Ο λόγος αφορά τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η προαναφερόμενη «παγίδα» είναι ιδιαιτέρως εμφανής στο πεδίο των περιφερειών, καθώς τα κομματικά επιτελεία δίνουν την αίσθηση ότι σκέφτονται με τον παραδοσιακό τρόπο της εξαγωγής πολιτικών συμπερασμάτων ως προς την επιρροή ενός εκάστου, και την καταγραφή αυτών, μέσω του χρωματισμού του χάρτη της χώρας. Αντίστοιχο κλίμα επικρατεί και στο πεδίο των επιλογών όσον αφορά τους μεγάλους δήμους.
Στο πλαίσιο αυτό είναι που δημιουργείται κλίμα ώστε με βάση τις πολιτικές προτιμήσεις μας να επιλέξουμε κι εμείς οι ψηφοφόροι περιφερειάρχη ή δήμαρχο.
Απαντες δίνουμε την αίσθηση πως ξεχνάμε όσα συνέβησαν στο παρελθόν όταν έχουμε πια απομακρυνθεί από τις κάλπες και βιώνουμε τη σκληρή ελληνική πραγματικότητα. Οταν, δηλαδή, είναι πολύ αργά για διορθώσεις. Είναι οι στιγμές εκείνες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε συσσωρευμένες τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειες κράτους και κοινωνίας. Είναι οι ώρες που τα φυσικά φαινόμενα, τα οποία εν μέσω κλιματικής κρίσης γίνονται ολοένα και πιο ακραία, μετρούν τις αντοχές των έτσι κι αλλιώς προβληματικών υποδομών μας. Ενδεικτικά παραδείγματα; Οι φραγμένες από σκουπίδια και φύλλα σχάρες απορροής των υδάτων στις άκρες των οδικών αρτηριών, όταν έρχονται οι μπόρες. Ο καθαρισμός κοινόχρηστων ή ακόμη και ιδιωτικών οικοπέδων από ξερά χόρτα και κάθε είδους καύσιμη ύλη, στους καιρούς που τον τόπο μας χτυπούν καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές. Ως και η, προς όφελος της κοινωνίας, διευθέτηση των δημοσίων και ιδιωτικών χώρων στις παραλίες. Πόσες φορές για όλα αυτά και αμέτρητα περισσότερα δεν έχουμε δει και ακούσει τον/τη δήμαρχο να ρίχνει στον/στην περιφερειάρχη –ή και το αντίστροφο– το μπαλάκι των ευθυνών για τα όποια προβλήματα και αδιέξοδα; Πόσες φορές οι εκλεκτοί της ψήφου μας δεν κρύβονται πίσω από τα ασαφή όρια των αρμοδιοτήτων τους, α΄ και β΄ βαθμού αυτοδιοίκησης, προκειμένου να απαλλαγούν των ευθυνών τους για τις αρνητικές καταστάσεις που μας κάνουν είτε να αγανακτούμε είτε να βυθιζόμαστε ολοένα και περισσότερο στη σκέψη πως τίποτα δεν διορθώνεται σε αυτό το κράτος;
Στα δύσκολα, κανένα χρώμα, κανένα κόμμα (και ασφαλώς κανένας ρεβανσιστής νεοναζί) δεν πρόκειται να κάνει τη ζωή (μας) καλύτερη. Μόνο εμείς μπορούμε. Με τις ορθές επιλογές μας στην κάλπη αλλά και κάθε μέρα.
